Στις απομακρυσμένες αλιευτικές κοινότητες στη νοτιοανατολική Αλάσκα, ζουν οι έντονα γενναιόδωρες φυλές Tlingit και Haida, ιθαγενείς πληθυσμοί που συμβιώνουν αρμονικά στην περιοχή αυτή – μαζί και σε τμήματα στον Δυτικό Καναδά – για περισσότερα από 10.000 χρόνια.
Όπως σημειώνει το δημοσίευμα του BBC, έχουν έναν εκπληκτικό τρόπο για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους – μια σχεδόν αδιανόητη πρακτική στη σύγχρονη εποχή μας – που μπορεί να μας διδάξει πολλά σχετικά με τη γενναιοδωρία: δίνουν στην κοινότητα μέχρι να μην έχουν τίποτε άλλο να δώσουν.
Οι 20 πιο επικίνδυνες χώρες για διακοπές!
Σημαντικό κομμάτι της ζωής τους, αποτελούν οι ειδικές τελετές, γνωστές ως ku.éex (κυριολεκτικά σημαίνει «πρόσκληση σε μια τελετή»), που λαμβάνουν χώρα εδώ και χιλιάδες χρόνια και που τελούνται σε ειδικές περιστάσεις- κατά τον εορτασμό τους γίνεται ανταλλαγή δώρων, καταναλώνονται σπιτικά εδέσματα και συνοδεύονται από τραγούδια και λοιπά άσματα. Πρόκειται για μια βαθιά ριζωμένη παράδοση- που τιμά περιστάσεις όπως το θάνατο, τη γέννηση, το γάμο, την ύψωση τοτέμ και τις αλλαγές στην κοινωνική ιεραρχία- όπου οι οικοδεσπότες παραδοσιακά κάνουν το τραπέζι σε εκατοντάδες καλεσμένους και διαθέτουν μεγάλα χρηματικά ποσά και δώρα (κουβέρτες, κανό, ραπτομηχανές, αλεύρι, πιατικά, κουζινομάχαιρα), που μάζευαν όλο το χρόνο για κάθε προσκεκλημένο τους.
Το 1867, οι τελετουργικές αυτές γιορτές απαγορεύτηκαν από την ομοσπονδιακή νομοθεσία και αποθαρρύνθηκαν από τις τοπικές αρχές και τις ιεραποστολές στις ΗΠΑ. Ηγέτες φατριών φυλακίστηκαν, σπίτια κατεδαφίστηκαν και τελετουργικά αντικείμενα είτε ρίχτηκαν στη πυρά είτε μεταφέρθηκαν σε μουσεία σε Καναδά και ΗΠΑ. Η απαγόρευση διήρκεσε μέχρι το 1951.
Σήμερα, οι ku.éex’ γίνονται το Φθινόπωρο στο τέλος της αλιευτικής περιόδου και διαρκούν για 2-3 ημέρες. Ετησίως, πραγματοποιούνται περί τις 30 τελετές και ορισμένοι υπολογίζουν ότι η αξία των δώρων και των χρημάτων που ανταλλάσσεται, φτάνει τα 2 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
«Ζούμε σε μια υπέροχη γη», λέει στο βρετανικό δίκτυο η Rosita Kaa háni Worl, πρόεδρος του πολιτιστικού οργανισμού Sealaska Heritage Institute, για τη δημιουργία, την υπεράσπιση και την εκπαίδευση των ιθαγενών καλλιτεχνών της Αλάσκα. «Έχει πλούσια τροπικά δάση και ο σολομός αποτελεί μια από τις καλύτερες πηγές διατροφής. Τα δέντρα μας προμηθεύουν με ξύλο για την τέχνη μας… Εν κατακλείδι, οι τελετές γενναιοδωρίας φέρνουν κοντά αντίπαλες φατρίες και συμβάλλουν στη δημιουργία ισορροπίας μεταξύ εμάς και των προγόνων μας. Φέρνουν αρμονία στην πολύπλοκη κοινωνική δομή και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό…», καταλήγει
Κάμπινγκ στην έρημο με τις πρωτοποριακές… ξύλινες σκηνές
