Δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν «Στολίδι» αλλά και «Μονμάρτη της Αθήνας». Όχι άδικα. Όπως στη συνοικία του Παρισιού έτσι και στο Μετς ζωγράφοι, αρχιτέκτονες, διανοούμενοι, γλύπτες και κάθε λογής καλλιτέχνες βρήκαν το φυσικό τους καταφύγιο.


Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Το Μετς είναι μια μικρή συνοικία στο κέντρο της πόλης που αποπνέει τον αέρα μιας άλλης εποχής ακόμα και σήμερα. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι τα νεοκλασικά κτίρια που αποτελούν αρχιτεκτονικά αριστουργήματα.

Το Μέτς είναι η φυσική συνέχεια του λόφου Αρδηττού και απέχει γύρω στα 10-15 λεπτά από Σύνταγμα-Κολωνάκι-Διονυσίου Αρεοπαγίτου-Πλάκα. Βλέπει τον Eθνικό Kήπο, την Aκρόπολη, τον λόφο του Φιλοπάππου, τον Λυκαβηττό και στο βάθος τη θάλασσα.


Στο πλάι του λόφου του Αρδηττού και μόλις περνάς το πασίγνωστο καφέ «Οντεόν», αποκαλύπτεται ο πεζόδρομος του Νικηφόρου Θεοτόκη. Ένας μικρός, στενός πεζόδρομος, ανάμεσα σε σπίτια της παλιάς Αθήνας, που συνδέει την περιοχή του Μετς με την Αρδηττού και σε φέρνει μια ανάσα από το Καλλιμάρμαρο και τον Εθνικό Κήπο.


Δεκάδες άνθρωποι της περιοχής στρίβουν περπατώντας τη Μάρκου Μουσούρου για να μπουν σε αυτό το ξεχωριστό δρομάκι με τα καταπράσινα φυτά, τα ψηλά αρχοντικά με πυκνές φυλλωσιές και τα πολλά ακόμα αρχιτεκτονικά «διαμάντια». Ανάμεσα σε λευκά, βιολετί, μωβ και σομόν χρώματα ταξιδεύεις σε μια άλλη εποχή.


Την περίοδο της Τουρκοκρατίας στα ψηλότερα σημεία του λόφου Αρδηττού υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη που τροφοδοτούσαν την Αθήνα με αλεύρι. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και συγκεκριμένα στη πολιορκία της Ακρόπολης, οι μύλοι χρησιμοποιήθηκαν απο τους Τούρκους. Ο μόνος σωζόμενος ανεμόμυλος κατεδαφίστηκε από τον ιδιοκτήτη του το 1986.


Το 1872 εγκαταστάθηκε στη περιοχή η μπυραρία του Μέτς. Ιδιοκτήτης ήταν ο Κάρολος Φιξ, γιός του Βαυαρού Γιόχαν (Ιωάννης) Φιξ, ιδρυτή της γνωστής ζυθοποιϊας. Έτσι λοιπόν, οι Βαυαροί εκτός από το νεωτερισμό να φέρουν τη μπύρα στη Ελλάδα, κατάφεραν να δώσουν όνομα σε μια από τις καλύτερες συνοικίες της Αθήνας.


Μέτς ονομάστηκε προς τιμήν της κατάκτησης της ομώνυμης γαλλικής πόλης από τους Βαυαρούς το 1871 στον γαλλο-γερμανικό πόλεμο. Όταν μετέπειτα η μπυραρία μεταφέρθηκε απέναντι από το εργοστάσιο της οικογένειας στη Λεωφόρο Συγγρού, το «Μέτς» έγινε καφέ-αμάν με βιολιά, σαντούρια και κιθάρες. Το όνομα όμως παρέμεινε και ταίριαξε άψογα όταν αργότερα απέκτησε και άλλα προσωνύμια όπως «Μονμάρτη της Αθήνας» και «Παντρεμενάδικα».

Το πρώτο το πήρε χάρη στους ζωγράφους, γλύπτες και αρχιτέκτονες που ζούσαν και εργάζονταν στην περιοχή, αλλά και λόγω της εξαιρετικής αρχιτεκτονικής των σπιτιών όπως και στην ομώνυμη συνοικία του Παρισιού.

Από την άλλη, «Παντρεμενάδικα» ονομάστηκε καθώς κατά τον 19ο και αρχές 20ου αιώνα, έβρισκαν καταφύγιο στους λόφους του Αρδηττού και του Λογγίνου όλα τα ‘’παράνομα’’ ζευγάρια της Αθήνας. Στη σκιά των πυκνών δέντρων έβρισκαν την ιδιωτικότητα που επιζητούσαν και φούντωναν τα ερωτικά πάθη!


Το Μετς έχει δύο κεντρικούς άξονες. Η μπουρζουά Μάρκου Μουσούρου με τα επιβλητικά νεοκλασσικά, τις ψηλές ακακίες και τα “περίεργα” πεύκα και την μποέμικη οδό Αναπαύσεως της οποίας το όνομα σε προϊδεάζει για τον… τελικό προορισμό της: Το Πρώτο Κοιμητήριο Αθηνών. Αν δεν είστε από αυτούς που πιστεύουν στις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες αποτελεί την ωραιότερη, υπαίθρια και δωρεάν, γλυπτοθήκη της πόλης!


Ο λόφος του Λογγίνου που βρίσκεται δίπλα στο Κοιμητήριο πλέον έχει διαμορφωθεί ως ένα πολύ όμορφο πάρκο αναψυχής με υπέροχα δρομάκια, πυκνή βλάστηση, μαρμάρινο ψηφιδωτό διάκοσμο καθώς και θέα στην Ακροπόλη από μια διαφορετική οπτική γωνία. Μέσα στα μικρά δρομάκια του όλοι μπορούν να βρουν το ησυχαστήριο τους, τον επίγειο παράδεισο, και αν είστε από αυτούς που γοητεύονται από τα παραφυσικά φαινόμενα και τα ανεξήγητα μυστήρια, τότε σίγουρα θα το λατρέψετε για τους μύθους του.


Σε κάθε περίπτωση, το Mετς είναι ένας τόπος με ιστορία και ταυτότητα, που εμφανίζει στον οικιστικό ιστό και τα κτίρια του, τις διαφορετικές εποχές δημιουργίας του. Προβάλλει μάλιστα ένα ανθολόγιο της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, μέσα από τον σχεδιασμό επώνυμων αρχιτεκτόνων, όπως ο Αρης Κωνσταντινίδης, ο Γιάννης Τσιώμης και ο Βαγγέλης Στυλιανίδης.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ