Ποζιτάνο, Ακτή Αμάλφι, Ιταλία

Επιβλητικό, άγριο, απρόσιτο και συνάμα θελκτικό, όπως ένας πίνακας ζωγραφικής. Το Ποζιτάνο (Positano) με τα πολύχρωμα, χτισμένα πάνω στο βράχο σπίτια του, είναι χωρίς αμφιβολία το στολίδι της ιταλικής ακτής Αμάλφι!

Από την Τίτη Βελοπούλου ([email protected])

Πόσες φορές μια φωτογραφία γίνεται αφορμή για ταξίδι; Στη περίπτωσή μου, αρκετές. Έτσι κάπως συνέβη και τώρα. Ένα απόκομμα από ξένο περιοδικό που εκθείαζε το τουριστικό Positano, στις δυτικές ακτές της Ιταλίας, ήταν αρκετό για να με κάνει να οργανώσω μία απόδραση μέχρι το πολλά υποσχόμενο θέρετρο.

Ποζιτάνο, Ιταλία

Εικόνες από τα πολύχρωμα σπιτάκια του, που στριμωγμένα στο βράχο μοιάζουν σαν να  κρέμονται πάνω από τη θάλασσα, «ταξιδεύουν» σ’ όλον τον κόσμο συνιστώντας την τέλεια διαφήμιση για μία από τις πιο γραφικές γωνιές της ιταλικής επαρχίας Campania.

Σε απόσταση αναπνοής από την ατίθαση Νάπολη και σχεδόν απέναντι από το δημοφιλές Capri, το απόλυτο παραθεριστικό κέντρο της ακτής του Αμάλφι δεν άργησε να κερδίσει πιστούς θαμώνες και να προσελκύσει -από τα τέλη του 19ου αι. ήδη- την παγκόσμια elite αλλά και θιασώτες της dolce vita.

Σήμερα σαν άλλη Σειρήνα «ζαλίζει» με τα χρώματά και μεθάει με τη μυρωδιά από λεμόνι -που είναι διάχυτη παντού- όλους όσοι δεν κατάφεραν να αντισταθούν σε ένα μόνο κοίταγμά του!

ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ…

Το τοπίο συγκλονίζει! Απότομα βράχια, γκρεμός και στο βάθος η θάλασσα. Ένας στενός, φιδογυριστός δρόμος, όπου οι Ιταλοί τρέχουν λες και επιδίδονται σε αγώνες ράλι, με οδήγησε στο Positano. Από την ορεινή αυτή διαδρομή έπρεπε να κατηφορίσω προς την ακτή μέσω της Viale Pasitea, να αποχωριστώ το αυτοκίνητό μου σε κάποιο ασφαλές πάρκιγκ και να συνεχίσω με τα πόδια…

Άλλωστε, όλο το ιστορικό κέντρο είναι πεζοδρομημένο και η Via dei Mulini αποτελεί την «πύλη» για να εντρυφήσει κανείς στα μυστικά του. Το χαρακτηριστικό σοκάκι, στέκι πλανόδιων καλλιτεχνών και μικροπωλητών, ιδανικό για χάζι, καταλήγει στην Piazza Flavio Gioia, που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί «μπαλκόνι με θέα»… στη Spiaggia και τη Μarina Grande.

Ποζιτάνο, Ιταλία

Τα φλας θαμπώνουν! Αυτό, εξάλλου, περιμένουν όλοι οι επισκέπτες. Να μία γνώριμη λήψη! Αν καταφέρετε να πάρετε το βλέμμα από αυτή την ανυπέρβλητη εικόνα που ξεδιπλώνεται μπροστά σας ίσως να καταφέρετε να δείτε ότι εκεί, δίπλα σας, δεσπόζει η Santa Maria Assunta με τον χαρακτηριστικό πολύχρωμο τρούλο, σήμα κατατεθέν του Positano.

Μην βιαστείτε να κατευθυνθείτε στην παραλία. Ας είναι ο τελικός σας προορισμός. Αφήστε για λίγο τα δαιδαλώδη σοκάκια να σας ξελογιάσουν και να σας παρασύρουν σε ένα κυνήγι θησαυρών, χωρίς πυξίδα. Εδώ τον πρώτο λόγο έχει το… shopping. Τα χειροποίητα ρούχα από ντόπιους τεχνίτες σε συνδυασμό με τα φημισμένα σανδάλια που φτιάχνουν μπροστά σας, χαρακτηρίζουν τη λεγόμενη Moda Positano, τάση της δεκαετίας του ’50 που καθιερώθηκε ως σύμβολο ελευθερίας και αντίδρασης στο αυστηρό dress code της εποχής. Αφεθείτε και απλώς ακολουθήστε το «ρεύμα»…

SPΙΑGGIA & MARINA GRANDE

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα. Η Piaggia Grande είναι αναμφισβήτητα ο απόλυτος πρωταγωνιστής, καθώς μοιάζει να βρίσκεται μέσα στην προστατευτική «αγκαλιά» του Positano. Τα σκούρα, βαθιά νερά δένουν τόσο αρμονικά με την αγριάδα του τοπίου! Η ακτή με την καυτή μαύρη άμμο -που θυμίζει έντονα Σαντορίνη– σφύζει από ζωή ανάγοντας την εύρεση ξαπλώστρας και ομπρέλας σε δύσκολη υπόθεση. Μετά από ώρα κατάφερα επιτέλους να βρω μία. Όσο για τις μυρωδιές από τα ταβερνάκια με τα φρέσκα θαλασσινά και τα εκλεκτά τοπικά εδέσματα στον παραλιακό πεζόδρομο κατά μήκος της, μου «γαργαλούσαν» τη μύτη.

Ποζιτάνο, Ιταλία

Την επόμενη μέρα επέλεξα τους γειτονικούς κολπίσκους Fornillo και La Porta. Εξίσου επιβλητικοί -έτσι «κρυμμένοι» όπως είναι μέσα στους βράχους- συγκεντρώνουν αρκετά σκάφη αλλά και λουόμενους που καταφθάνουν κυρίως με το καραβάκι από τη Marina Grande. Νωρίς το απόγευμα βρέθηκα εκεί, σ’ ένα από τα καφέ να απολαμβάνω παγωμένο limoncello (ιταλικό χωνευτικό λικέρ από λεμόνι) και να παρακολουθώ για ώρες τους άρτι αφιχθέντες επισκέπτες, μέχρι που ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από τoν επιβλητικό ορεινό όγκο!

Ποζιτάνο, Ιταλία

Τον επίλογο, όμως, αυτής της μίνι απόδρασης αποφάσισα να τον γράψω στην ταράτσα του ξενοδοχείου Il San Pietro, 1,5 χλμ από το κέντρο. Έχοντας σαν κάδρο μπροστά μου όλο το Positano φωταγωγημένο και με αυτή του την εικόνα να με έχει αφήσει άναυδη, αναρωτιόμουν αν τελικά αυτό που με εξίταρε περισσότερο ήταν το ότι γνώρισα από κοντά αυτό το υπέροχο μέρος ή απλώς ότι είχα τη δυνατότητα να το χαζεύω για ώρες από μακριά… ως κοινός θεατής· όπως ακριβώς θα θαύμαζα μία καρτ ποστάλ που έφτασε ταχυδρομημένη ένα πρωί στο γραμματοκιβώτιό μου…

Δείτε επίσης:

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ