Μπορεί τα περισσότερα από αυτά, υπό κανονικές συνθήκες, καθημερινά να συγκεντρώνουν ορδές τουριστών, μπορεί να είναι γνωστά από άκρη σε άκρη του κόσμου, να είναι σημείο αναφοράς για τις χώρες τους αλλά όμως η ανακάλυψή τους έγινε τυχαία. Δείτε τη λίστα με τα 10 σπουδαία αξιοθέατα του κόσμου που ίσως και να μην τα γνωρίζαμε!
Πομπηία, Ιταλία
Η Πομπηία υπήρξε μια πλούσια αρχαία ρωμαϊκή πόλη κοντά στη σύγχρονη Νάπολη η οποία είχε θλιβερό τέλος λόγω της έκρηξης του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Ολόκληρη η πόλη θάφτηκε κάτω από έξι μέτρα στάχτης. Η πόλη διέθετε ένα πολύπλοκο σύστημα ύδρευσης, αμφιθέατρο και λιμάνι τα οποία θάφτηκαν κάτω από τη λάβα. Η πόλη παρέμεινε στο σκοτάδι επί περισσότερα από 1500 χρόνια πριν ανακαλυφθεί εκ νέου το 1599 από κάποιους εργάτες οι οποίοι έσκαβαν για ένα υπόγειο κανάλι.
Ο Domenico Fontana, ο αρχιτέκτονας που ηγείτο του έργου δεν έδωσε πολύ σημασία στην ανακάλυψη και έδωσε εντολή να ξαναθαφτούν πάλι τα ευρήματα. Η Πομπηία ήρθε τελικώς στο φως όταν ένας Ισπανός μηχανικός ο Roque Joaquín de Alcubierre την ανακάλυψε τυχαία το 1748. Οι ανακαλύψεις προκάλεσαν αίσθηση καθώς η λάβα είχε διατηρήσει άθικτα τα σώματα των κατοίκων σε στάσεις που είχαν πριν τον θάνατό τους. Ανακαλύφθηκαν επίσης σημαντικές τοιχογραφίες και άλλα αντικείμενα.
Πέτρα, Ιορδανία
Υπολογίζεται ότι χτίστηκε περίπου το 300 π.Χ. ως πρωτεύουσα των Ναβαταίων, η Πέτρα αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο τουριστικό αξιοθέατο της Ιορδανίας. Η πόλη είναι γνωστή για τη λαξευμένη στο βράχο αρχιτεκτονική της και το σύστημα ύδρευσης. Έχει περιγραφεί από την UNESCO ως “ένα ένα από τα πολυτιμότερα δείγματα πολιτιστικής κληρονομιάς του ανθρώπου”. Η Πέτρα παρέμενε άγνωστη για τον περισσότερο κόσμο για περισσότερα από 2.000 χρόνια μέχρι που την ανακάλυψε ο Ελβετός εξευρενητής Johann Ludwig Burckhardt το 1812.
Ο Burckhardt αναγκάστηκε να μεταμφιεστεί σε Πέρση τουρίστα για να επισκεφθεί το σημείο καθώς την εποχή εκείνη δεν ήταν ασφαλές για τους Χριστιανούς να ταξιδέψουν τόσο βαθιά στην περιοχή αυτή. Η πόλη των Ναβαταίων, οι οποίοι υπήρξαν νομαδικός λαός, είχε πληθυσμό περίπου 30.000 κατοίκων κατά την εποχή της ακμής της και η αρχιτεκτονική της πόλης φέρει επιρροές από την Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία και την Ινδία.
Οι πολεμιστές από τερακότα, Κίνα
Όπως υποδηλώνεται κι από την ονομασία πρόκειται για μια συλλογή από πήλινα αγαλματίδια που αναπαριστούν τα στρατεύματα του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας, του Τσιν Σι Χουάνγκ, ο οποίος ένωσε την Κίνα το 221 π.Χ. Ο στρατός από τερακότα είναι μια μορφή ταφικής τέχνης και θάφτηκε μαζί με τον αυτοκράτορα το 209-210 π.Χ. με σκοπό να τον προστατεύει στη μεταθανάτια ζωή του. Τα αγαλματίδια αυτά που θάφτηκαν κατά τον τρίτο αιώνα ανακαλύφθηκαν μετά από περίπου 2000 χρόνια από τοπικούς γεωργούς της επαρχίας Σαάνσι κατά τύχη.
Ο μεγάλος αριθμός του πήλινου αυτού στρατού εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους. Πρόκειται για περίπου 8.000 στρατιώτες, 130 άμαξες με 520 άλογα και 150 άλογα του ιππικού. Η πλειονότητα των αγαλματιδίων παραμένει θαμμένη στο μαυσωλείο του αυτοκράτορα και οι εντυπωσιακές αυτές μορφές αποτελούν σήμερα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο.
Ντερινκούγιου, Τουρκία
Η υπόγεια πόλη Ντερινκούγιου (Derinkuyu) βρίσκεται σε βάθος 60 μέτρων περίπου. Το εντυπωσιακό με την πόλη αυτή είναι το βάθος και το μέγεθός της τα οποία είναι τέτοια που θα μπορούσε να στεγάζει ακόμη και 20.000 άτομα μαζί με τους τόπους λατρείας τους, τα καταστήματα τροφίμων, τον εξαερισμό, τα πηγάδια και ένα σχολείο κατήχησης. Το πότε ακριβώς χτίστηκε το ιστορικό αυτό πλέον μνημείο απομένει να καθοριστεί.
Ορισμένοι επιστήμονες το τοποθετούν στα 800 π.Χ. από τους Φρύγες ενώ άλλοι πιστεύουν ότι χτίστηκε από τους Χετταίους το 1000 π.Χ. Η ιστορική αυτή πόλη παρέμεινε άγνωστη επί 3000 χρόνια περίπου μέχρι που είδε το φως το 1963 όταν ένας κάτοικος ανακάλυψε ένα μυστηριώδες δωμάτιο πίσω από τον τοίχο του σπιτιού του. Μετά από έξι χρόνια η πόλη δόθηκε στο κοινό.
Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, Κουμράν, Ισραήλ
Είναι γνωστοί και ως οι πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας και θεωρούνται τα παλαιότερα απομεινάρια της εβραικής Βίβλου που έχουν βρεθεί ποτέ. Χρονολογούνται στο 150 π.Χ. μέχρι το 70 μ.Χ., και τα κείμενα έχουν σημαντικότατη ιστορική, θρησκευτική και φιλολογική σημασία. Το αρχαίο κείμενο ανακαλύφθηκε στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού από τρεις Βεδουίνους βοσκούς γύρω στα 1946-1947.
Αρχικά ανακάλυψαν επτά χειρόγραφα μέσα σε βάζα σε σπηλιά κοντά στο Κουμράν (Qumran). Η αρχική αυτή ανακάλυψη οδήγησε στην ανασκαφή της σπηλιάς φέρνοντας στο φως κι άλλα χειρόγραφα. Οι εν λόγω πάπυροι εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο του Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ.
Αρχαιολογικός χώρος Τικάλ, Γουατεμάλα
Την εποχή της ακμής του το Τικάλ αποτελούσε την πρωτεύουσα ενός από τα πιο ισχυρά βασίλεια των Μάγια. Το Τικάλ χτίστηκε το 300 π.Χ. και είναι μία από τις πιο σημαντικές πόλεις των Μάγια. Η πόλη φαίνεται πως εγκαταλείφθηκε το 950 μ.Χ. Οι ντόπιοι φυσικά τη γνώριζαν αλλά λόγω του ότι η τοποθεσία ήταν απομονωμένη η πρόσβαση δεν ήταν καθόλου εύκολη. Οι πρώτες ομάδες αρχαιολόγων έφθασαν εδώ στα τέλη του 1880. Από τότε αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο και ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1979.
Η στήλη της Ροζέτας, Αίγυπτος
Η στήλη της Ροζέτας είναι μια πέτρινη πλάκα από γρανοδιορίτη που προέρχεται από τον ναό του Πτολεμαίου Ε’ του Επιφανούς. Χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ. και φέρει μια εγχάρακτη επιγραφή σε δύο γλώσσες (αιγυπτιακή και ελληνική) και τρία συστήματα γραφής (ιερογλυφικά, δημώδη αιγυπτιακή, ελληνική).
Το σύστημα που χρησιμοποιήθηκε για να αποκρυπτογραφηθεί το κείμενο της στήλης, η οποία φυλάσσεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, αποτελεί σημαντικό οδηγό για όσους ενδιαφέρονται για τη μελέτη των αρχαίων συστημάτων γραφής. Η στήλη ανακαλύφθηκε τον Ιούλιο του 1799 από έναν Γάλλο στρατιώτη που λεγόταν Pierre-François Bouchard, και ο οποίος ανήκε στο στρατό του Ναπολέοντα. Από την εποχή της ήττας των γαλλικών στρατευμάτων από τους Βρετανούς στην Αίγυπτο το 1801, η στήλη βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.
Μάτσου Πίτσου, Περού
Βρίσκεται στην κορυφή ενός βουνού, 2.430 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και πρόκειται για μνημείο του πολιτισμού των Ίνκας το οποίο πιστεύεται ότι χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Πατσακούτι ο οποίος βασίλευσε από το 1438 μέχρι το 1472. Το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε το 1450 σε κλασική αρχιτεκτονική γραμμή των Ίνκας. Εγκαταλείφθηκε μετά από περίπου 100 χρόνια και η αιτία αποδίδεται στην εξάπλωση ευλογιάς την οποία έφεραν οι ταξιδιώτες πριν την Ισπανική εισβολή.
Οι Ισπανοί κατακτητές δεν βρήκαν ποτέ το Μάτσου Πίτσου κι ως εκ τούτου έμεινε ανέπαφο. Ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό ιστορικό Hiram Bingham το 1911. Ο Bingham το ανακάλυψε τυχαία εξερευνώντας άλλες περιοχές ιστορικής σημασίας. Το Μάτσου Πίτσου ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1983 και αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στον κόσμο.
Άγκορ Βατ, Καμπότζη
Ο ναός Άγκορ Βατ (Angkor Wat) αποτελεί το μεγαλύτερο σύμπλεγμα ναών στον κόσμο. Χτίστηκε στις αρχές του 12ου αιώνα κατά τη βασιλεία του Βασιλιά των Χμερ Σουριαβαρμάν τον 2ο και αποτελούσε το κεντρικό τρόπο λατρείας των Χμερ. Ο Άγκορ Βατ ήταν αφιερωμένος στην θεότητα Βίσνου.
Το σύμπλεγμα είχε κάποτε πληθυσμό 750.000 κατοίκων αλλά σταδιακά εγκαταλείφθηκε και παρέμεινε σε αχρησία μέχρι που ανακαλύφθηκε από Πορτογάλους ιεραπόστολους στα τέλη του 16ου αιώνα. Μέχρι σήμερα ο λόγος που εγκαταλείφθηκε δεν έχει ανακαλυφθεί. Το Άγκορ Βατ έγινε σήμερα το σύμβολο της Καμπότζης και αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στον κόσμο με περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.
Δείτε επίσης στο travelstyle.gr
