Ανακηρύχθηκαν οι φετινοί νικητές του ετήσιου διαγωνισμού ταξιδιωτικής φωτογραφίας του National Geographic. Το μεγάλο βραβείο κέρδισε η Reiko Takahashi για την φωτογραφία μίας μεγαλόπτερης νεαρής φάλαινας που κολυμπά κοντά στο νησί Kumejima της Ιαπωνίας. Το National Geographic δημοσίευσε φωτογραφίες συμμετεχόντων από τις κατηγορίες Φύση, Πόλεις και Άνθρωποι.
Μόνος μέσα στα Πλήθη: Τιμητική αναφορά από την κατηγορία Πόλεις. «Σε αυτή τη φωτογραφία προσπάθησα να αποδώσω τις έντονες και ασφυκτικές συνθήκες ζωής, για τις οποίες είναι διάσημες το Χονγκ Κονγκ, μέσα από την οπτική του θεατή.
Ένας μικρός παράδεισος στην καρδιά του Ειρηνικού
Με τόσους πολλούς ανθρώπους να ζουν σε μικρούς χώρους, είναι περίεργο να βλέπεις όλες αυτές τις παροχές άδειες. Ως μοναχικός ταξιδιώτης είμαι συχνά μόνος μέσα στα πλήθη και αυτή η φωτογραφία ταυτίζεται με εμένα. Μόλις που «έξυσα» την επιφάνεια αυτού του απίστευτου αστικού περιβάλλοντος, αλλά αυτή η φωτογραφία πραγματικά συμπυκνώνει την εμπειρία μου εδώ».
Leida και Laelle – Θα σε Σηκώσω Πάνω: Δεύτερη θέση στην κατηγορία Άνθρωποι. «Από το 2016 έχω εμπλακεί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες από την Αϊτή που ζουν στην πόλη μου, την Estrela. Έχω γίνει φίλη με μερικές οικογένειες και ειδικά με δύο αδερφές, την Leida και την Laelle. Λένε ότι το να ζεις στην Βραζιλία είναι σαν να ζεις στον παράδεισο – πολύ διαφορετικά από την πραγματικότητα της χώρας καταγωγής τους. Ονειρεύονται να γίνουν μοντέλα και δασκάλες, ώστε να βγάλουν λεφτά για να φέρουν τους υπόλοιπους συγγενείς τους από την Αϊτή στη Βραζιλία και να ζουν όλοι ο ένας κοντά στον άλλον. Αυτή τη μέρα έπαιζαν μπροστά από το σπίτι τους, κάνοντας αυτοσχέδιες ασκήσεις για να αναπτύξουν την φαντασία και την δημιουργικότητα τους, σαν να ήταν ηθοποιοί, και παίζοντας ένα παιχνίδι μίμησης με πόζες. Η Laelle ακούμπησε το πρόσωπο της Leida και της σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω δείχνοντας της που πρέπει να κοιτάει. Σε αυτή τη σύντομη στιγμή τράβηξα την φωτογραφία».
Άρης: Τρίτη θέση στην κατηγορία Φύση. «Αυτοί οι φυσικοί πύργοι άμμου, αιχμαλωτισμένοι από μεγάλες πέτρες, είναι γνωστοί ως οι Πυραμίδες της Γης του Platten. Βρίσκονται στα βόρεια της ιταλικής περιοχής του Νότιου Τιρόλο. Μορφοποιημένοι αιώνες πριν μετά από πολλαπλές καταιγίδες και κατολισθήσεις, αυτοί οι σχηματισμοί γης μοιάζουν με ένα τοπίο από το διάστημα και διαρκώς αλλάζουν με τα χρόνια ή, πιο σωστά, με τις εποχές. Αυτό το φυσικό φαινόμενο είναι αποτέλεσμα μίας συνεχής εναλλαγής μεταξύ περιόδων καταρρακτώδους βροχής και ξηρασίας, που έχει οδηγήσει στην διάβρωση της γης και της μορφής αυτών των πύργων. Καθώς αλλάζουν οι εποχές, η θερμοκρασία κινείται ανάμεσα στα άκρα και οι καταιγίδες επηρεάζουν την περιοχή και έτσι οι πυραμίδες εξαφανίζονται με την πάροδο του χρόνου, ενώ συγχρόνως διαμορφώνονται νέοι πύργοι».
Άλλη μία βροχερή μέρα στο Ναγκασάκι, Kyushu: Πρώτη θέση στην κατηγορία Πόλεις. «Αυτή είναι μία οπτική του κεντρικού δρόμου στο Ναγκασάκι από ένα τραμ μία βροχερή μέρα. Το τραμ είναι παλιό, αλλά έχει εξοπλιστεί με μοντέρνο εξοπλισμό εισιτηρίων. Πλέον δεν υπάρχει ελεγκτής – μόνο ένας οδηγός. Το ήσυχο τοπίου του δρόμο που φαίνεται από το μπροστινό παρμπρίζ του τραμ μου τράβηξε κάπως την προσοχή. Η θέα αυτή παρουσιάζει μία ήσυχη αντίθεση σε σχέση με τα πολυάσχολα αστικά κέντρα της Ιαπωνίας, όπως το Τόκιο και η Οσάκα. Η διαδρομή με το παλιό τραμ στον σχετικά ήρεμο αυτόν κεντρικό δρόμο ήταν μία αξιομνημόνευτη εμπειρία κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας μας επίσκεψης στην ιστορική πόλη του Ναγκασάκι».
Η Γεωμετρία του Ήλιου: Δεύτερη θέση στην κατηγορία Πόλεις. «Teotihuacan σημαίνει ‘το μέρος που δημιουργήθηκαν οι θεοί’, και αυτή είναι ακριβώς η αίσθηση που παίρνουν οι επισκέπτες όταν περπατάν στην Λεωφόρο των Νεκρών σε αυτή την μεξικανική αρχαιολογική περιοχή. Αυτή η πυραμίδα ήταν αφιερωμένη στον θεό του ήλιου, και το βρίσκω γοητευτικό πώς ο ήλιος που ανατέλλει καλύπτει το μισό της φωτογραφίας, ενώ το άλλο μισό βρίσκεται στις σκιές. Πάντα αγαπούσα την αρχαιολογία και τους αρχαίους πολιτισμούς, έτσι δεν μπορούσα να περιμένω να επισκεφτώ το Μεξικό και να εξερευνήσω τα απομεινάρια της εποχής προ του πολιτισμού του Κολόμβου. Σχεδίασα την επίσκεψη μου στο Teotihuacan κατά την ανατολή, ώστε να υπάρχει ένα συνδυασμός του χρυσού φωτός του ήλιου να παίζει με τις σκιές και να μην υπάρχουν πολλοί άνθρωποι τριγύρω. Πέταξα το drone μου για να δω αν η εικόνα που είχα στο μυαλό μου ήταν πραγματική: Ευτυχώς για εμένα, αυτό το πλάνο περίμενε την κάμερα μου».
Ταξίδι-πρόκληση: Τρίτη θέση στην κατηγορία Άνθρωποι. «Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον σιδηροδρομικό σταθμό του αεροδρομίου της Ντάκα κατά την διάρκεια των διακοπών για το Ιντ αλ-φιτρ. Άνθρωποι γύρναγαν στα σπίτια τους στο χωριό για να περάσουν το Ιντ αλ-φιτρ με τις οικογένεις τους και η βιασύνη την τελευταία ώρα ήταν τεράστια. Ένας άντρας τράβηξε την προσοχή μου – κρεμόταν με την οικογένειά του από την λαβή του τρένου προσπαθώντας να επιβιβαστεί. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε βροχή και το τρένο άρχισε να κινείται αργά. Η οικογένεια είχε εισιτήρια, αλλά δεν μπόρεσε να πάει στις θέσεις της. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σαν αυτόν, οι οποίοι έρχονται στην Ντάκα για να δουλέψουν – αφήνοντας τις οικογένειες τους και τα σπίτια τους στο χωριό – έτσι όταν έχουν διακοπές, δεν θέλουν να χάσουν την ευκαιρία να περάσουν χρόνο με τους αγαπημένους τους, όποιο κι αν είναι το κόστος».
Τα Φλαμίνγκο Απογειώνονται: Δεύτερη θέση στην κατηγορία Φύση. «Χιλιάδες φλαμίνγκο απογειώνονται από την πολύχρωμη λίμνη Natron στην Τανζανία. Πριν απογειωθούν, τα φλαμίνγκο χρειάζεται να τρέξουν μία μικρή απόσταση στο νερό για να αναπτύξουν ταχύτητα. Εκείνη τη στιγμή, τα μακριά, κόκκινα πόδια τους δημιουργούν μία σειρά από κυματισμούς στην επιφάνεια της λίμνης. Κοιτάζοντας κάτω από το ελικόπτερο, αυτές οι γραμμές κυματισμών έμοιαζαν με τεράστια υδρόβια φυτά που επιπλέουν στο νερό. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από ελικόπτερο».
Αντανάκλαση: Τρίτη θέση στην κατηγορία Πόλεις. «Νωρίς ένα πρωί, ήθελα να φωτογραφίσω τον καπνό, ο οποίος είναι επικός στο Ντουμπάι κάθε χρόνο από τον Δεκέμβρη έως τον Γενάρη – και αποτελεί όνειρο σχεδόν κάθε φωτογράφου σε αυτό το μέρος του κόσμου.
Οι καλύτερες πόλεις για ένα ταξίδι με φίλους
Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να έχω πρόσβαση στην ταράτσα και έτσι κρυφοκοίταξα από το παράθυρο ενός χαμηλότερου ορόφου. Ήμουν συγκλονισμένος και ενθουσιασμένος όταν είδα το πόσο όμορφη φαίνεται η πόλη και ο ενθουσιασμός μου τετραπλασιάστηκε μόλις είδα την αντανάκλαση του δρόμου και του κτηρίου μέσα στο κτήριο που ήμουν εγώ. Αμέσως άνοιξα το παράθυρο όσο περισσότερο ήταν δυνατό και πήρα μία μόνο λήψη με τεντωμένα χέρια».
Η Κουλτούρα του Τσαγιού: Πρώτη θέση στην κατηγορία Άνθρωποι. «Για ένα μεγάλο διάστημα, είμαι συνεπαρμένη με την αρχαία μογγολική μέθοδο κυνηγιού χρυσών αετών. Στις αρχές του 2018, ακολούθησα μία οικογένεια κυνηγών αετών κατά τη διάρκεια της μετοίκησης από τον χειμερινό τους καταυλισμό στον ανοιξιάτικο. Η Μογγολία είναι αραιοκατοικημένη, αλλά οι κάτοικοι έχουν μία πολύ φιλόξενη κουλτούρα. Το τσάι δεν είναι απλά ένα ρόφημα, αλλά μία μίξη παράδοσης, κουλτούρας, χαλάρωσης, τελετής και ευχαρίστησης. Η Damel, που φαίνεται εδώ τυλιγμένη με βαριά γούνινα ρούχα, πίνει μία κούπα τσάι για να την κρατήσει ζεστή από τις κρύες θερμοκρασίες της Δυτικής Μογγολίας».
Πηγή: athensvoice.gr
