Στα πέριξ της “γκρίζας ζώνης¨ που δεν ήταν άλλη από το Τείχος του Βερολίνου που, από το 1961 έως το 1989, χώριζε κυριολεκτικά το Ανατολικό με το Δυτικό Βερολίνο στα δύο, δε θυμίζει σε τίποτα εκείνες τις μαύρες σελίδες της γερμανικής ιστορίας, με εξαίρεση μόνο ένα τμήμα του τείχους. Ο λόγος; Τα πολυσύχναστα στέκια της περιοχής που κάνουν την πόλη να πάλλεται από ενέργεια μέρα νύχτα!
Νέοι και μεγάλοι, ντόπιοι και τουρίστες δίνουν το ραντεβού τους, ειδικά από το απόγευμα και μετά, στα fast food εστιατόρια, τα ντιζαινάτα cafe και τις μπυραρίες. Και όλα αυτά με “αδιάψευστους μάρτυρες” τα περίφημα αξιοθέατα της πόλης όπως την Πύλη του Βρανδεμβούργου που στέκει ίδια κι απαράλλαχτη στον χρόνο, αλλά και το κτήριο Ράιχσταγκ με τους γυάλινους θολους, που συμβολίζουν την διαφάνεια της νέας Γερμανίας, και το οποίο στεγάζει το Γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο κι είναι ένα από τα πιο επισκέψιμα αξιοθέατα στον κόσμο, με πάνω από 18 εκατ. επισκέπτες!
Επίσης, σε κοντινή απόσταση, με τα πόδια από το Ράιχσταγκ και την Πύλη, θα συναντήσετε μια άλλη περιοχή που προσελκύει επισκέπτες από όλο τον κόσμο: το εντυπωσιακό Μνημείο για τους δολοφονημένους Εβραίους της Ευρώπης: το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Περιτριγυρισμένο από γραφεία, πρεσβείες, καταστήματα κι εστιατόρια, αποτελείται από περισσότερους από 2711 πέτρινους πλίνθους, αφιερωμένους στα θύματα του φριχτού πολέμου.
Από την άλλη, στο ανατολικό μέρος του τείχους οι 118 γκραφιτάδες που ανέλαβαν την ανακαίνιση του Τείχους του Βερολίνου και την μετατροπή του από τόπο απαγόρευσης σε τόπο ελεύθερης έκφρασης, εξακολουθούν να βρίσκουν νέους αρωγούς στο καλλιτεχνικό τους εγχείρημα.
