Η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, είναι ένας μοναδικός τόπος. Ένας τόπος που δίνει μια ξεχωριστή νότα στο τοπίο της Δυτικής Ελλάδας.
Η αβαθής έκταση της λιμνοθάλασσας φτάνει τα 150 χιλιομέτρα, εκτείνεται μεταξύ των ποταμών Αχελώου και Εβίνου, και είναι ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Μεσογείου. Το οικοσύστημα αποτελείται, ουσιαστικά, από έξι λιμνοθάλασσες που ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000.
Στον πυρήνα τους πλέουν δεκάδες νησίδες που αλλάζουν μορφή και μέγεθος ανάλογα με τη δύναμη και τη βούληση των νερών. Κάπου εκεί βρίσκεται και η πανέμορφη Τουρλίδα και το ξύλινο ψαροχώρι της.
Για να πας θα διασχίσεις έναν δρόμο περίπου 5 χιλιομέτρων μέχρι την άκρη της λιμνοθάλασσας.Δεξιά κι αριστερά σου θάλασσα.Πλούσια σε αλιεύματα. Ετούτος ο τόπος ζει αιώνες από τα κοπάδια των ψαριών που τριγυρνάνε στα ζεστά νερά του κόλπου. Το ίδιο και τα πουλιά.
Ο δρόμος κατασκευάστηκε το 1884 πάνω στη δυτική άκρη της λιμνοθάλασσας Κλείσοβας. Στη διάρκεια της πορείας σου βλέπεις τις «πελάδες», τις χαρακτηριστικές ψαράδικες καλύβες κτισμένες πάνω από το νερό σε πασσάλους και τα διβάρια (ιχθυοτροφεία) όπου αλιεύονται τα χέλια, οι τσιπούρες, τα λαβράκια και οι κέφαλοι.
Το χλιδάτο παλάτι ενός παραλίγο πριγκιπόπουλου!Το υπερπολυτελές σπίτι του Παύλου και της Μαρί Σαντάλ
Οι τοίχοι τους είναι φτιαγμένοι από χοντρά καλάμια δεμένα με μάτσα ψάθας και οροφή από πλεγμένο ψιλό αγριοκάλαμο. Θεωρούνταν στατικά και αρχιτεκτονικά επιτεύγματα.
Σ’ αυτόν τον τόπο ο χρόνος δεν μετριέται με το ρολόι, αλλά με τις εποχές της παραγωγής. H εποχή του αβγοτάραχου, η εποχή του αλατιού, της τσιπούρας, του λαβρακιού, του γοβιού.Η τέχνη του ψαρέματος στη λιμνοθάλασσα διαφέρει από αυτή της ανοιχτής θάλασσας. Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει η γνώση του “ιβαρά” του ψαρά που ξέρει τα ρεύματα και τις φάσεις της παλίρροιας για να στήσει σωστά τα ιβάρια, τους πασσάλους που χώνονται στο βυθό και ενώνονται με ένα διχτυωτό πλέγμα, ώστε να εγκλωβίσει εκεί τα κοπάδια των ψαριών που ψάχνουν για τροφή.
Ένας οικισμός που παραπέμπει σε εικόνες που έχεις ξαναδεί στα παραδοσιακά, ξύλινα και πολύχρωμα σπίτια της Νέα Ορλεάνης.
Η Τουρλίδα που ήταν κάποτε ένα γνήσιο ψαροχώρι, καταφέρνει να κρατά ακόμα κάτι ζωντανό από την όψη του παλιού ιδιόμορφου λιμναίου οικισμού ο οποίος ισορροπούσε πάνω σε πασσάλους.Νερό παντού και σπίτια πάνω σε πασσάλους, ζωσμένα με καλαμιές και φοινικόδεντρα.
Κάποια από αυτά είναι παλιά και κακοδιατηρημένα. Έχουν σαπίσει τα ξύλα τους, έχει ξεφτίσει το χρώμα τους και στέκουν λιγάκι άχαρα και παραμελημένα.Άλλες πάλι μοιάζουν καινούργια και φρεσκοβαμμένα.Το όνομα του οικισμού Τουρλίδα δόθηκε από είδη των θαλάσσιων πτηνών που πετούν πάνω από το κεφάλι σου σε όλη την περιοχή.
Μαγική στιγμή στην περιοχή, η ώρα της ανατολής του ήλιου.
Φωτο: Δημήτρης Κασταναράς – kastanaras-photography.blogspot.gr
πηγή:dinfo.gr
