Το Πληκάτι Ιωαννίνων ανήκει στην ομάδα με τα ξακουστά Μαστοροχώρια της Ηπείρου και είναι γνωστό για τα έλατα, τα νερά και τις λίμνες της περιοχής που δημιουργούν ένα αλπικό σκηνικό!
Το Πληκάτι Ιωαννίνων είναι αμφιθεατρικά χτισμένο σε υψόμετρο 1.240 μέτρων στις υπώρειες του Γράμμου, μια ανάσα από τα σύνορα με την Αλβανία. Το ορεινό χωριό ανήκει στην ομάδα με τα ξακουστά Μαστοροχώρια του νομού και οφείλει την ονομασία του στο “πελεκάτι”, που σχετίζεται με το πελέκημα της πέτρας.
Αλπικές εικόνες στο Πληκάτι
Το χωριό έχει μόλις 70 κατοίκους, βασική ασχολία των οποίων είναι η κτηνοτροφία. Γνωστό για το μοναδικό φυσικό του κάλλος λόγω θέσης, το Πληκάτι είναι πλημμυρισμένο από άγρια πλατάνια, οξιές, έλατα και πεύκα.
Τρεχούμενα νερά θα βρει κανείς εάν ξεκινήσει να κάνει μία από τις περιπατηρικές διαδρομές στη φύση, ακολουθώντας κάποιο από τα μονοπάτια της περιοχής. Στις γύρω πλαγιές εκτείνονται απέραντα δάση, ενώ άφθονες πηγές δημιουργούν πλήθος ρεμάτων.
Ζαγόρι: τα 10+1 top highlights για ψαγμένους ταξιδιώτες!
Απέχει 43,4 χλμ. από την Κόνιτσα, ενώ η ιστορία του ξεκινάει, περίπου, πριν 1.000 χρόνια, όταν έφτασαν εδώ οι πρώτοι του κάτοικοι. Βασικό χαρακτηριστικό του, η γραφικότητα των σπιτιών αλλά και οι πέτρινες λεπτομέρειες σε κτίσμστα και βρύσες.
Η Παναγία η Πληκαδίτισσα
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πληκατιώτισσας ευλογεί το χωριό από το 1770, ενώ η ετήσια γιορτή πραγματοποιείται με κάθε λαμπρότητα στις 16 Φεβρουαρίου με προσέλευση και συμμετοχή όλων των γύρω χωριών.
Ο ναός που κτίστηκε το 1775 ήταν ρυθμού βασιλικής, κανονικών διαστάσεων, σαν κατακόμβη. Είχε ψηλούς αυλότοιχους και βαριές πόρτες στις τρεις εισόδους στον αυλόγυρο, ενώ εκοσμείτο με τοιχογραφίες μεγάλης αξίας.
Η VIII Μεραρχία με πρωτοβουλία της, σε ένδειξη “ευγνωμοσύνης για την νίκη του στρατού στην μάχη του Γράμμου το 1948-1949”, κατεδάφισε τον παλαιό ναό και ανήγειρε σύγχρονο, τα έτη 1951-1953.
Δείτε το Πληκάτι σε ένα υπέροχο βίντεο:
Το “βλαχοχώρι” της Πίνδου που πέφτει σε “χειμερία νάρκη” και ξυπνά τον Μάιο! Ζωντανεύει 5 μήνες τον χρόνο
Στις νότις πλαγιές του Γράμμου δεσπόζει το πιο ορεινό χωριό της Ελλάδας, το “βλαχοχώρι” που ζωντανεύει 5 μήνες τον χρόνο, καθώς πέφτει σε… χειμερία νάρκη τον Οκτώβριο και ξυπνά τον Μάιο!
Ένας ανηφορικός επαρχιακός δρόμος περνά μέσα από δάση οξιάς, πάνω στις νότιες πλαγιές του Γράμμου, και φτάνει στο πιο ορεινό χωριό στην Ελλάδα, ένα από τα περίφημα βλαχοχώρια του νομού Ιωαννίνων, την Αετομηλίτσα, που λίγοι γνωρίζουν.
Το βλαχοχώρι πέφτει σε “χειμερία νάρκη”
Πρόκειται για ένα βλαχοχώρι στη βόρεια Πίνδο, που ζωντανεύει πέντε μήνες τον χρόνο, καθώς πέφτει σε «χειμερία νάρκη» από τις αρχές του Οκτώβρη και «ξυπνά» τον Μάιο. Ο πληθυσμός του μετακινείται, αφού είναι όλοι κτηνοτρόφοι. about:blank
Κάθε φθινόπωρο και άνοιξη εγκαθίστανται μαζί με τα κοπάδια τους είτε στα χειμαδιά της Λάρισας και της Μακεδονίας είτε στον Γράμμο, στα πατρικά τους μέρη για το καλοκαίρι. Μαζί με τους κατοίκους «μετακινείται» και το κοινοτικό γραφείο.
Το καλοκαίρι, λειτουργεί σέ ένα παραδοσιακό κτήριο στην κεντρική πλατεία στην Αετομηλίτσα, ενώ τους χειμερινούς μήνες μεταφέρεται στη Λάρισα. Πίσω στο χωριό, μένουν δύο άνθρωποι-φύλακες του τόπου και των περιουσιών.
Το ψηλότερο χωριό της Κόνιτσας
Μέχρι το 1929 είχε το χωριό είχε το σλάβικο όνομα Ντένισκο, δηλαδή “προσήλιο”, ονομασία που προσδιορίζει τη γεωγραφική του θέση. Είναι το βορειότερο χωριό του νομού Ιωαννίνων και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα ελληνο-αλβανικά σύνορα.
Μετά το 1950, οι Αετομηλιτσιώτες βρέθηκαν διασκορπισμένοι σε όλα τα κράτη, κυρίως δε της Ανατολικής Ευρώπης, απ’ όπου και άρχισαν να επιστρέφουν πολύ αργότερα. Παράλληλα, το χωριό επηρεάστηκε αρνητικά και από το φαινόμενο της αστυφιλίας.
Ένα αριστοκρατικό ξενοδοχείο στα Ιωάννινα με βαθμολογία 9,4 στην booking, από τον Τάσο Δούση
Ο οικισμός με το παραδοσιακό χρώμα, τα καλντερίμια, τις πλακοστρωμένες πλατείες και τα πέτρινα τοιχία, που απλώνεται σε υψόμετρο 1.380-1.490 μέτρων, ξαναχτίστηκε μετά το 1960 πάνω στα συντρίμμια που άφησε πίσω του το πέρασμα του εμφυλίου πολέμου.
Συγκεκριμένα τη δεκαετία του ’70 κινδύνευε από ερήμωση. Εκείνη την εποχή αριθμούσε 70 σπίτια, αφού δεν έμεινε τίποτα απ’ τα παλιά αρχοντικά ενώ στα 50.000 στρέμματα λιβαδιών έχουν μείνει κάπου 8-10 χιλιάδες αιγοπρόβατα.
Τα βοσκοτόπια στην Αετομηλίτσα καλύπτουν έκταση 45.000 στρεμμάτων, ενώ η κτηνοτροφία βρίσκεται σε συνεχή άνοδο με παραγωγή ντόπιων προϊόντων της Αετομηλίτσας, όπως τυριά, με πρώτο το βλάχικο μανούρι «ούρδα», και αγνά νόστιμα κρέατα.
Οι Λίμνες Αρρένες
Οι λίμνες Αρρένες βρίσκονται στον ορεινό όγκο του Γράμμου, σύνορο μεταξύ νομών Ιωαννίνων και Καστοριάς, όπως επίσης και Ελλάδας – Αλβανίας. Βρίσκονται στη σκιά της Άνω Αρρένας Γράμμου, 5 χλμ. έξω από την Αετομηλίτσα. Κρυμμένες μέσα σε δάση οξιάς μαγεύουν τον επισκέπτη μιας και δεν διακρίνονται μέχρι να προσεγγιστούν σε κοντινή απόσταση.
Το βάθος τους δεν ξεπερνά το ένα μέτρο και συναντώνται τριών ειδών τρίτωνες: ο αλπικός, ο κοινός και ο λοφιοφόρος. Επίσης στη περιοχή της λίμνης ζει και ο κίτρινος βάτραχος, ο βάτραχος των ρυακιών, η σαλαμάνδρα, η αμμόσαυρα και η αλπική οχιά.
Ο δρόμος γίνεται απροσπέλαστος τους χειμερινούς μήνες λόγω της έντονης χιονόπτωσης. Οι λίμνες παγώνουν ολοκληρωτικά, δίνοντας την εντύπωση πως πρόκειται απλώς για ένα καλυμμένο από το χιόνι οροπέδιο.
Δείτε επίσης στο travelstyle.gr
