Λένε πως οι μεγάλες προσδοκίες γεννούν μεγάλες απογοητεύσεις. Το ρητό τούτη τη φορά δεν επιβεβαιώθηκε. Έπειτα από μια μαγευτική, παραθαλάσσια διαδρομή μικρότερη των 30 χλμ., βρέθηκα αντιμέτωπος με την απόλυτη χολιγουντιανή ομορφιά, την προβλήτα του Portofino.
Κίτρινα, πορτοκαλί, ροζ και σομόν σπίτια κυκλώνουν το φυσικό λιμάνι του Portus Delphini (έτσι ονομαζόταν παλαιότερα χάρη στα πολλά δελφίνια που ζούσαν στον κόλπο).
Μπροστά τους, μέσα στα γαλαζοπράσινα, διάφανα νερά σαν διακοσμητικά στοιχεία είναι αραγμένα δεκάδες υπερπολυτελή σκάφη, κρύβοντας ενίοτε τις παραδοσιακές βάρκες των ψαράδων.
Από πίσω τους εκτείνεται ένας καταπράσινος λόφος, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται το (απλησίαστο οικονομικά για πολλούς) ξενοδοχείο Splendido.
Μολονότι το Portofino έχει σχεδιαστεί για τις ιδανικές διακοπές των πλουσίων, κάτι το οποίο μαρτυρούν όλα τα μαγαζιά των διεθνών οίκων μόδας και οι αμέτρητες Ferrari που συναντάς στα δημόσια (πανάκριβα) πάρκιγκ, υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις, χωρίς να νιώθεις μειονεκτικά, όπως για παράδειγμα να επισκεφθείς το Castello Brown, αριστερά του λιμανιού ή απλώς να περιπλανηθείς μέσα στα γοητευτικά σοκάκια.
Η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας -γιατί το βράδυ, εκτός από ρομαντικό δείπνο υπό το φως των κεριών δίπλα στη θάλασσα, δεν προσφέρει άλλες επιλογές- είναι λίγο πριν πέσει ο ήλιος.
Να κάθεσαι αμίλητος σε ένα από τα παγκάκια της προβλήτας και να παρακολουθείς το Θεό να παίρνει την παλέτα του και να χρησιμοποιεί για καμβά τη θάλασσα.
Οι πιο τολμηροί έχουν τη δυνατότητα να εξερευνήσουν το βυθό και να αναζητήσουν το άγαλμα του «Χριστού της Αβύσσου» (προστατεύει τους ντόπιους) στο καταδυτικό κέντρο της περιοχής.
Για μπάνιο, αν δεν έχεις yacht για να βουτάς ανενόχλητος απευθείας στο νερό, θα ήταν προτιμότερο να επιλέξεις τη Santa Margherita (ανήκει κι αυτή μαζί με το Rapallo στο Πάρκο Φυσικής Προστασίας του Portofino), καθώς η παραλία εδώ είναι πολύ στενή και συνήθως επικρατεί το αδιαχώρητο.
