Σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, με θέα προς τη θάλασσα και τη Δήλο κατασκευάστηκε η εξοχική κατοικία για μια τετραμελή οικογένεια και τους φιλοξενούμενούς της,σε έκταση 7 στρεμμάτων στη Μύκονο!
Ανατολικά το οικόπεδο έχει πρόσωπο σε δρόμο, ενώ δυτικά φτάνει έως την άκρη απότομου βραχώδους πρανούς, που υψώνεται 50 m επάνω από τη θάλασσα.
Κατά μήκος του άξονα βορρά – νότου το οικόπεδο διασχίζεται από κορυφογραμμή. Έτσι, το κτίριο αναπτύχθηκε κλιμακωτά, παράλληλα με την κορυφογραμμή, επιδιώκοντας να εναρμονίζεται με τη φυσική μορφολογία και να μην παραμορφώνει την κορυφογραμμή, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από την ευρύτερη περιοχή, ενώ ταυτόχρονα όλοι οι κύριοι χώροι της άνω στάθμης να έχουν θέα προς ανατολή και δύση.
Οι κτιριακοί όγκοι που συνθέτουν το σπίτι έχουν αυστηρά ορθογώνια περιγράμματα στο ύφος της παραδοσιακής προσθετικής αρχιτεκτονικής των αγροικιών της υπαίθρου του νησιού. Κάθε περίγραμμα ορίζει και μια διαφορετική λειτουργία.
Με τον τρόπο που αυτά τα περιγράμματα παρατέθηκαν σε ολίσθηση μεταξύ τους, σχηματίζουν μικρές προστατευμένες αυλές, που στεγάζονται με πέργκολες και δημιουργούν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι ογκοπλασίας.
Στο εσωτερικό εφαρμόστηκαν λευκά τσιμεντοκονιάματα, που τοποθετήθηκαν στα δάπεδα όλων των χώρων και έδωσαν μια αίσθηση ροής, από δωμάτιο σε δωμάτιο και από το εσωτερικό, προς το εξωτερικό του κτιρίου.
Η πατίνα του ανθρώπινου χεριού δημιούργησε αδρές υφές, που παραπέμπουν στην υφή της άμμου. Τα λουτρά διαμορφώθηκαν εξ ολοκλήρου με πατητά τσιμεντοκονιάματα, ενώ τα διαχωριστικά τους κατασκευάστηκαν από ημιδιαφανή κρύσταλλα σε ανοξείδωτους οδηγούς, δημιουργώντας έτσι μια ευχάριστη αντίθεση ανάμεσα στην αδρότητα των χυτών υλικών και στη στιλπνότητα και την αντανάκλαση των υαλοστασίων.
Πατητά λευκά τσιμεντοκονιάματα στρώθηκαν και σε όλες τις υπαίθριες επιφάνειες και στην πισίνα είτε με το χέρι είτε με βιομηχανικά μέσα.
Το πολυβραβευμένο σπίτι με τις ξερολιθιές στη Σέριφο που έχει προκαλέσει κύματα θαυμασμού!
Ο «διάλογος» ανάμεσα στα χυτά λευκά δάπεδα και στις πέργκολες, με την αδρή γκρίζα ντόπια πέτρα και την ώχρα της γης ανάγει στο τρόπο που τα παραδοσιακά ασβεστωμένα κελιά του νησιού εντάσσονταν οργανικά στο βραχώδες τοπίο.
