Η πρωτεύουσα της Γερμανίας, έχοντας διαγράψει μία από τις βαρύτερες και πιο παράδοξες πορείες στην ιστορία του περασμένου αιώνα, έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία χρόνια σε δημοφιλέστατο ευρωπαϊκό προορισμό.
Όταν φτάνει κανείς στο Βερολίνο «χάνεται». Η αντίθεση φύσης και σύγχρονης αρχιτεκτονικής, παλιού και καινούριου, γερμανικού και κοσμοπολίτικου στοιχείου κάνει τον επισκέπτη να μπερδευτεί πρόσκαιρα. Τελικά, όμως, αυτό είναι που τον γοητεύει και τον κερδίζει, κάνοντάς τον να αφεθεί στον ρυθμό της βερολινέζικης ζωής. Αυτοκίνητα που θα σταματήσουν για να περάσεις απέναντι, απενοχοποιημένοι άνθρωποι με σεβασμό στον τουρίστα, ποδηλατόδρομοι μέσα σε φυλλωσιές και τα σημάδια της ιστορίας στην καρδιά της πόλης σου τραβούν την προσοχή και σου κλείνουν το μάτι για να δεις και να μάθεις περισσότερα.
Αν και η «ατζέντα» του Βερολίνου είναι γεμάτη συναυλίες, συνέδρια, αθλητικές διοργανώσεις, οι οποίες συχνά αποτελούν την αφορμή για την απόδρασή σας, τελικά η πόλη κρύβει εκπλήξεις, που δεν σας επιτρέπουν πολύ «χαμένο» χρόνο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου: Η γερμανική πρωτεύουσα δεν προσφέρεται για χαλάρωση -ακριβώς το αντίθετο.
Ο τόπος
Το Βερολίνο βρίσκεται στην βορειοανατολική Γερμανία και «φιλοξενεί» 3,4 εκατομμύρια κατοίκους, αποτελώντας τον δεύτερο πολυπληθέστερο «δήμο» της Ευρώπης. Για το μόνο που δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς είναι ότι στερείται «πράσινου» δυναμικού, καθώς καλύπτεται κατά το ένα τρίτο της έκτασής της από δασικές εκτάσεις, πάρκα, ποτάμια και λίμνες.
Με 773 χρόνια ιστορίας, η γερμανική πρωτεύουσα έχει περάσει από πολλές δοκιμασίες μέχρι να γίνει η σύγχρονη μητρόπολη του 21ου αιώνα. Πρωτεύουσα ανά περιόδους της Πρωσίας, της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και του Τρίτου Ράιχ , το Βερολίνο έμελλε να ζήσει τις πιο μαύρες αράδες του βιογραφικού του από τη δεκαετία του ’30 και μετά. Δεν έφτανε ένας Χίτλερ και ο ιός του Ναζισμού που εξαπλώθηκε στην πόλη κάνοντας την κύριο στόχο βομβαρδισμών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έπρεπε η μισοκατεστραμμένη πόλη να χωριστεί αργότερα στα δύο, με το «τείχος της ντροπής» που από το 1961 ως το 1989 καθόριζε την επιρροή των συμμάχων στο Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο. Για δεκαετίες το Βερολίνο είχε αποκτήσει τη φήμη μιας σκοτεινής πόλης με άγρια ιστορία. Ο κινηματογράφος, η αρχιτεκτονική και άλλες τέχνες που βρήκαν πρόσφορο έδαφος στους κόλπους του επισκιάστηκαν από τις «μαύρες» στιγμές της πόλης. Από το 1991 και εξής, οπότε και έγινε εκ νέου η επίσημη πρωτεύουσα της Γερμανίας, το Βερολίνο είχε τη μορφή ενός απέραντου εργοταξίου.
ΤA ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Ξεκινώντας από το κέντρο, η Alexanderplatz -ή «Alex» όπως αποκαλούν «χαϊδευτικά» την συγκεκριμένη πλατεία οι ντόπιοι) είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης. Εκεί θα δείτε τον περίφημο πύργο ραδιοτηλεόρασης του Βερολίνου, το πιο ψηλό κτίριο της πόλης, την οποία και μπορείτε να θαυμάσετε ολόκληρη από τον πύργο.
Εκεί, επίσης, θα ακούσετε και την γκρίνια των Γερμανών για την πιο αναξιοποίητη πλατεία της πόλης. Η «Alex», όταν δεν φιλοξενεί κάποια υπαίθρια έκθεση, μοιάζει με πλακόστρωτο γήπεδο, χωρίς γλυπτά, συντριβάνια και στολίδια που θα ανέμενε κανείς σε ένα τόσο κεντρικό σημείο.
Κοντά βρίσκεται το «κόκκινο δημαρχείο» που αξιώνει τον χαρακτηρισμό του εντυπωσιακού, ενώ σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται το λεγόμενο «Νησί των Μουσείων». Η βερολινέζικη «Ακρόπολη» κρύβει αρχαίους θησαυρούς στα πέντε μουσεία του νησιού, με κυριότερο το Μουσείο της Περγάμου, το οποίο φιλοξενεί μερικά από τα πιο επιβλητικά εκθέματα στον κόσμο, μεταφερμένα ατόφια από την Μικρά Ασία και την Πέργαμο. Αξέχαστη, όμως -και όχι με την καλύτερη έννοια- θα σας μείνει και η ουρά αναμονής στην είσοδο. Προτιμήστε τις Τετάρτες που είναι πιο «ήσυχες».
Σύντομα θα βρεθείτε στο σύγχρονο κέντρο της πόλης, που σηματοδοτείται από την υπέροχη Potsdamerplatz. Ανεγερμένη τα τελευταία χρόνια, η πλατεία αυτή είναι ένα φουτουριστικό σκηνικό που στολίζεται από υπερμοντέρνα (ή και μεταμοντέρνα) κτίρια όπως το “Sony Center”. Στην σκιά τους θα απολαύσετε τον καλύτερο καφέ της πόλης, συνοδευμένο από γερμανικές λιχουδιές που προσφέρουν τα café της πλατείας.
Σε αυτή την περιοχή θα βρουν τη «Μέκκα» τους οι σινεφίλ ταξιδιώτες, καθώς όχι μόνο οι γύρω δρόμοι κατακλύζονται από κινηματογράφους, αλλά επίσης, στην πλατεία Potsdamer στεγάζεται το Μουσείο Κινηματογράφου. Από το γερμανικό εξπρεσιονισμό του Φριτζ Λανγκ και τα φορέματα της ντίβας Μαρλέν Ντίτριχ, ως τις προπαγανδιστικές ταινίες της Ρίφενσταλ και την πιο σύγχρονη «Λόλα» που…«τρέχει» ακόμη στις αίθουσες του Μουσείου, οι λάτρεις της έβδομης τέχνης θα ενθουσιαστούν με την έκθεση.
Πολύ κοντά βρίσκεται το ου στεγάζει κάτω από τον γυάλινο θόλο του το γερμανικό Κοινοβούλιο, όπως και η «Πύλη του Βραδεμβούργου», κτίσμα-σύμβολο της πόλης με μεγάλο ιστορικό αλλά και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Βαδίζοντας την Ebertstrasse προς τα συγκεκριμένα αξιοθέατα, το βλέμμα σου τραβάει το μνημείο του Ολοκαυτώματος, αφιερωμένο σε όλους τους Εβραίους της Ευρώπης που έχασαν τη ζωή τους.
Αποτελούμενο από τσιμεντένια εξογκώματα ποικίλου ύψους, το μνημείο μοιάζει με λαβύρινθο ανισόπεδων τάφων, που υπενθυμίζουν άλλη μια σκοτεινή σελίδα της πρόσφατης ιστορίας. Αυθόρμητα θα θελήσετε να «παίξετε» κρυφτό στους διαδρόμους του μνημείου, αλλά προσοχή στους security που θα σπεύσουν να σας κάνουν παρατήρηση, καθώς δεν βρίσκεστε στην EuroDisney.
Μια άλλη καλή ιδέα όμως, ιδιαίτερα για όσους αγαπούν τη φύση ή επισκέπτονται την πόλη με τα βλαστάρια τους, είναι η βόλτα με ποδήλατο στην περιοχή του Tiergarten. Μια τεράστια πράσινη έκταση στην καρδιά του Βερολίνου υπόσχεται την απόδραση από τη βαβούρα της λεωφόρου. Και ενώ λίγο πιο πέρα οι εμπορικοί δρόμοι είναι γεμάτοι με γερμανικά αυτοκίνητα, παρουσιάζονται ξαφνικά μπροστά σου σκίουροι, κρυμμένα ρυάκια και οικογένειες που χαίρονται το πικ-νικ τους, βρίσκοντας «φυσικούς» τρόπους να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση.
Άλλη μια κρυμμένη όαση στο κέντρο του Tiergarten, ορθώνεται η στήλη της νίκης με το άγαλμα της Νίκης στην κορυφή, πλάι στην οποία μπορείς να ατενίσεις από ψηλά την εξοργιστικά επιτυχημένη ισορροπία του Βερολίνου: πλούσια δάση, που ακολουθούνται από λεωφόρους που καταλήγουν σε μνημεία, και πάλι απ’ την αρχή. Φύση και πολιτισμός ενώνονται σε ένα κράμα μοναδικότητας.
Στη νοτιοδυτική έξοδο της περιοχής, τα παιδιά θα ορμήσουν στον τεράστιο Ζωολογικό Κήπο και στο Ενυδρείο του Βερολίνου, του οποίου οι καρχαρίες και οι κροκόδειλοι έχουν γίνει «σταρ», ενώ οι μέδουσες με την υπνωτιστική τους κίνηση κλέβουν την παράσταση. Την παράσταση λίγο πιο πέρα κλέβει η βομβαρδισμένη εκκλησία του Κάιζερ Βίλχελμ Α’, που έγινε… διαμπερής κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποφασίστηκε να μείνει έτσι, ως μνημείο της βιαιότητας του πολέμου, ενώ δίπλα της χτίστηκε καινούριος ναός.
Απαραίτητη είναι η βόλτα στις υπαίθριες αγορές και στα παλαιοπωλεία της περιοχής. Το σκηνικό αλλάζει και πάλι στην λεωφόρο Ku’damm, όπου βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά πολυκαταστήματα της Ευρώπης, το KaDeWe, που θα ικανοποιήσει την καταναλωτική ορμή σας. Αν οι τσιμπημένες τιμές σας σοκάρουν, έχετε ακόμη την επιλογή ενός ωραίου γεύματος στον λαχταριστό μπουφέ του τελευταίου ορόφου.
TIPS
-Με την αγορά μιας «WelcomeKard», αποκτά κανείς πρόσβαση σε όλα τα μέσα μεταφοράς και σημαντική έκπτωση σε μουσεία.
-Το εμφιαλωμένο νερό είναι συχνά πιο ακριβό από την μπύρα! Επίσης, οι Γερμανοί συνηθίζουν να πίνουν ανθρακούχο νερό. Οπότε, προσοχή τι νερό αγοράζετε και από πού.
-Μια επίσκεψη σε ένα από τα τουριστικά μαγαζιά με τα προϊόντα “ Berlin” είναι θεσμός για αναμνηστικά δώρα για φίλους και γνωστούς.
-Προσοχή στα φανάρια! Όχι για να επιδείξετε καλή οδική συμπεριφορά, αλλά επειδή ακόμη και οι διάσημες φιγούρες των φαναριών του πρώην Ανατολικού Βερολίνου έχουν προσωπικότητα. Μια ματιά στα σουβενίρ θα σας πείσει.
-Συχνά γίνονται εκθέσεις με τμήματα από το Τείχος του Βερολίνου, «επενδυμένα» με γκράφιτι και ζωγραφιές παιδιών. Ναι, οι Γερμανοί έμαθαν να ξορκίζουν το παρελθόν…
-Η ” Berlinale”, ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου λαμβάνει χώρα κάθε Φεβρουάριο στην περιοχή της πλατείας Potsdamer.
-Όταν δεν βρέχει, η πόλη είναι ιδανική για εξερευνήσεις με νοικιασμένο ποδήλατο. Η εκτεταμένη ποδηλατοδρόμηση είναι ένα μόνο από τα στοιχεία που μας κάνει να ζηλεύουμε για την ποιότητα ζωής στη χώρα του Αϊνστάιν.
-Ο John F.Kennedy όταν βρέθηκε στο -φρεσκοδιχασμένο τότε- Βερολίνο αναφώνησε δημόσια «Είμαι Βερολινέζος!» Κάτι θα ήξερε ο Πρόεδρος…
Εδώ θα πάρετε μια γεύση από αυθεντική βερολινέζικη κουζίνα!
Ξενυχτήστε σε ένα από τα πιο διάσημα clubs του Βερολίνου που θα βρείτε εδώ.
Αυτή είναι μια από τις καλύτερες προτάσεις διαμονής στο Βερολίνο.
