Μια στροφή σε οικολογικές κατασκευές, που αποπνέουν περισσότερη ασφάλεια κια έιναι πιο φιλικές προς τον άνθρωπο έχει επέλθει στο χώρο της αρχιτεκτονικής τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα ριζικές αλλαγές που επηρεάζουν και το αισθητικό κομμάτι!
Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι οι ουρανοηξύστες που ήδη έχουν ξεκινήσει να κατασκευάζονται από τη Βόρεια Αμερική ως τη Βόρεια Ευρώπη και έχουν ως βασικό υλικό το ξύλο! Το νέο βασικό στοιχείο προτιμάται καθώς τα κτήρια που έχουν κατασκευαστεία με αυτό δεν εκπέμπουν καθόλου αέρια του θερμοκηπίου και είναι σε θέση να εγκλωβίζουν τα αέρια στα τοιχώματά τους, στις κολώνες τους και τα δοκάρια τους.
Αρκετοί είναι αυτοί που θα υποστήριζαν πως δεν πρόκειται γηια βήμα προς τα εμπρός αλλά για επιτροφή στην παράδοση. Στη βροχερή και σεισμογενή Ιαπωνία στέκονται ακόμη στα πόδια τους ξύλινα κτίρια ηλικίας 1.400 χρόνων, όπως είναι η πενταόροφη παγόδα του Οριού-Τζι που κατασκευάστηκε το 607 μΧ. Οι ξύλινες κατασκευές χαρακτηρίζουν και την αρχιτεκτονική της αγροτικής Αμερικής.
Μολαταύτα μέχρι πρότινος δεν είχε αναπτυχθεί η κατάλληλη τεχνολογία για να φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη τα κτίρια από ξύλο. Όπως υπογραμμίζει στην επιθεώρηση «Αrchitectural Digest» ο Αμερικανός αρχιτέκτονας Τόμας Ρόμπινσον, «έχει δημιουργηθεί ένα νέο υλικό το οποίο μας επιτρέπει να κάνουμε πράγματα μέχρι τώρα αδιανόητα. Είναι ένα είδος ξυλείας το οποίο παράγεται από την κόλληση στρώσεων ξύλου επιτρέποντας την κατασκευή στατικών φορέων». Πρόκειται για το γνωστό και ως CLT (Cross Laminated Timber). Σύντομα, το Πόρτλαντ στις Ηνωμένες Πολιτείες θα αποκτήσει έναν ξύλινο ουρανοξύστη 12 ορόφων. Το κτίριο λέγεται Framework και η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί στα μέσα του ερχόμενου έτους. Από μπετόν σε αυτόν τον ουρανοξύστη θα είναι μόνο τα θεμέλια του, ενώ η αντισεισμική του θωράκιση θα ενισχυθεί με ατσάλι.
Ένας 19όροφος ουρανοξύστης του Skelleftea Kulturhus από ξύλο είναι -ήδη- στα σκαριά, προκειμένου να κοσμήσει την πρωτεύουσα της Σουηδίας, ενώ ένας κολοσσός 35 ορόφων περιμένει την έγκριση των δημοτικών αρχών για να υψωθεί και στο Παρίσι στο πλαίσιο του οικιστικού σχεδίου Baobab.
