Το νησί απέχει μόνο 100 χλμ. από τις ακτές της Αφρικής και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στο νησιωτικό σύμπλεγμα μετά την Τενερίφη αλλά έρχεται πρώτο σε μήκος παραλιών.
Η Φουερτεβεντούρα είναι στο μεγαλύτερο μέρος του άγονο, έρημο και ηφαιστειογενές νησί, όπως και τα υπόλοιπα ηφαιστειογενή Κανάρια άλλωστε, και με υψηλότερη κορυφή να είναι το Χαντία (Jandía) με μόνο 807 μ. στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού.
Το κλίμα του νησιού κατά την διάρκεια ολόκληρου του έτους είναι αρκετά ευχάριστο. Αποκαλείται επίσης ως “νησί της αιώνιας Άνοιξης”, καθώς οι χειμερινές θερμοκρασίες εκεί κυμαίνονται κατά μέσο όρο από 21οC οι μέγιστες στους 15οC οι ελάχιστες, ενώ το καλοκαίρι στους 27οC η μέγιστη και στους 20οC η ελάχιστη.
Οι βροχοπτώσεις είναι ελάχιστες, περίπου 147 mm το χρόνο, οι οποίες πέφτουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Οι αμμοθύελλες είναι συχνές και είναι γνωστές με το όνομα “scirocco”. Φυσούν από τα νοτιοδυτικά, από τη Σαχάρα, μεταφέροντας λευκή σκόνη και αφρικανικές ακρίδες και ανεβάζουν απότομα τη θερμοκρασία του αέρα σε 10οC ψηλότερα και συγχρόνως ρίχνουν την ορατότητα περί τα 100 μ. με 200 μ. ή και χαμηλότερα. Οι ντόπιοι το φαινόμενο αυτό το αποκαλούν “Calima”.
Καθώς είναι τμήμα και μία από τις πύλες της Ε.Ε. και βρίσκεται αρκετά κοντά στις ακτές της Αφρικής, η λαθρομετανάστευση Αφρικανών είναι πολύ συχνή εκεί, με αρκετά επικίνδυνες μετακινήσεις τους με βάρκες από τις ακτές του Μαρόκου.
