Οι περισσότερες εικόνες που μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε για την Ήπειρο είναι τα πέτρινα γεφύρια της που δεσπόζουν αγέρωχα ενώ “δέρνονται” από τα νερά των ποταμών που κυλάνε δίπλα τους. Κάποια είναι λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, όλα όμως ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητά τους και για την ιστορία που κουβαλούν.
Ένα από τα πιο γνωστά, λοιπόν, αποτελεί το γεφύρι του Κόκκορη ή Νούτσου που βρίσκεται στο Ζαγόρι του νομού Ιωαννίνων. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μονότοξο γεφύρι που βρίσκεται μεταξύ των χωριών Κουκούλι, Δίλοφο και Κήποι στο Κεντρικό Ζαγόρι. Έχει μήκος 24 περίπου μέτρα και ύψος 13 μέτρα.
Πρωτοχτίστηκε το 1750, έχει ιδιαίτερη φήμη και δέχεται εκατοντάδες επισκέπτες κάθε χρόνο που θέλουν να φωτογραφηθούν εκεί. Βοηθάει εξάλλου και το σημείο που βρίσκεται, πάνω στον κεντρικό δρόμο για το Ζαγόρι. Το όνομα Νούτσου το πήρε από τον ευεργέτη του καθώς ο Νούτσος Κοντοδήμος από το χωριό Βραδέτο χρηματοδότησε την κατασκευή του γεφυριού εκείνη την εποχή.
Ωστόσο λέγεται και γεφύρι του Κόκκορη (ή του Κόκκορου) καθώς ο Κόκκορος από το χωριό Κουκούλι, που είχε μύλο εκεί, διέθεσε το 1910 χρήματα για την επισκευή του.
Δίπλα στο γεφύρι ορθώνεται ένας επιβλητικός κατακόρυφος βράχος ενώ από κάτω του ρέει το ποτάμι με τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά του. Δίπλα στο γεφύρι βρίσκεται και μια σπηλιά που λέγεται ότι είχε κρυφτεί ο λήσταρχος Νταβέλης μαζί με άλλους δύο ληστές.
Κοντά στο γεφύρι του Κόκκορου επίσης είχε κατασκευαστεί μια πρόχειρη ξύλινη απ’ όπου περνούσαν φορτωμένες με πυρομαχικά και εφόδια οι γυναίκες της Πίνδου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Επισκεπτόμενος κανείς την περιοχή και γνωρίζοντας τα πέτρινα γεφύρια, έρχεται σε επαφή με την ιδιαίτερη τέχνη των μαστόρων της εποχής αντιλαμβανόμενος το δύσκολο έργο τους που στέκεται αγέρωχο στους αιώνες. Και το γεφύρι του Κόκκορη είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τέχνης.
Πηγή: www.neawsbeast.gr