Σκέφτεστε μια εκδρομή μέχρι τα πανέμορφα Ζαγοροχώρια; Περίπου 5,5 ώρες με το αυτοκίνητο, 476 χιλιόμετρα- εξαρτάται και σε ποιο χωριό θέλετε να πάτε- θα σας υποδεχτεί το ομορφότερο ίσως ορεινό σύμπλεγμα της χώρας με τους πετρόχτιστος οικισμούς και τα παραμυθένια τοπία. Τα χωριά του Ζαγορίου, κοινώς γνωστά ως Ζαγοροχώρια, είναι παραδοσιακά, γραφικά και πανέμορφα με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική που γοητεύουν με την άγρια ομορφιά της φύσης που τα περιβάλλει! Τα χωριά είναι δεκάδες και σε όποιο και να βρεθείτε έχει τη δική του ομορφιά.
Ωστόσο εδώ θα πάμε σε ένα χωριό δίπλα από τα δημοφιλή Ζαγοροχώρια που μπορεί να μην έχει την “αίγλη” τους, όμως παραμένει ανόθευτο στον χρόνο και αποτελεί “ακριτικό” σταθμό που παινεύεται όχι μόνο για την γραφικότητα και την ομορφιά του αλλά και τη βαθύτερη λίμνη της Ελλάδας. Ο λόγος για το γραφικό Πωγώνι.
Το Πωγώνι είναι ένα γραφικό χωριό βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του Νομού Ιωαννίνων. Δυτικά και βορειοδυτικά συνορεύει με την Αλβανία, βορειοανατολικά με τα χωριά του λεκανοπεδίου της Κόνιτσας και με το Ζαγόρι, και νότια με το Νομό Θεσπρωτίας.
Αν και η γεωγραφική γειτνίαση του Πωγωνίου με το κοντινό Ζαγόρι της Ηπείρου είναι πασιφανής, στο Πωγώνι δεν θα βρείτε τις τουριστικές ανέσεις και τις υποδομές που υπάρχουν στα πανέμορφα Ζαγοροχώρια, που προσφέρουν 10+1 top highlights για ψαγμένους ταξιδιώτες!
Στον Παλαιόπυργο Πωγωνίου, στη θέση Γκρέτσι, θα δείτε και το ομώνυμο πέτρινο γεφύρι (γεφύρι Γκρέτση). Στο σημείο υπήρχαν εκτός από το τοξωτό γεφύρι δύο νερόμυλοι, νεροτριβή,(των οποίων σώζονται υπολείμματα) και μονοπάτια που έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα μνημεία. Μάλιστα το γεφύρι με απόφαση του που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 441/Β/11-6-1996, αναφέρεται χαρακτηριστικά: “Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο το πέτρινο γεφύρι στη θέση “Γκρέτσι” στον Παλαιόπυργο Πωγωνίου Ιωαννίνων, διότι αποτελεί δείγμα γεφυριού λαϊκής αρχιτεκτονικής, σημαντικό για τη μελέτη της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής.”
Ιδιαίτερο φυσικό κάλλος
Το Πωγώνι αποδεικνύεται η χαρά του ανήσυχου ταξιδευτή που έχει στο αίμα του το μικρόβιο της περιπλάνησης και θέλει να ξεφύγει από τα τετριμμένα, να γνωρίσει αυθεντικούς ανθρώπους και τόπους τους οποίους δεν αλλοίωσε ο τουρισμός, να περπατήσει σε μοναχικά μονοπάτια, να εξερευνήσει ξεχασμένα μοναστήρια, να περιηγηθεί στα καλντερίμια έρημων, ιστορικών χωριών που κάποτε έσφυζαν από ζωή.
Σε κάθε γωνιά, υπάρχουν δείγματα μιας ζωντανής και όμορφης φύσης, όπως είναι συστάδες των δρυών που γεμίζουν με μανιτάρια και σπάνια ή εντυπωσιακά λουλούδια το φθινόπωρο και την άνοιξη. Τέτοιες ομορφιές βρίσκονται πολύ κοντά σε οικισμούς ή σε δρόμους, και περιμένουν τον φυσιολάτρη να τις ανακαλύψει.
Εικονίσματα, ξωκλήσια και μοναστήρια, πολλά από τα οποία έχουν ιδρυθεί κατά τα Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά χρόνια, βρίσκονται διάσπαρτα και συμπληρώνουν το ανθρωπογενές τοπίο του αγροτικού χώρου. Τα σπουδαιότερα μοναστήρια είναι η μονή Μακρυαλέξη (1585) στην Κάτω Λάβδανη, η μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (1614) στην Κάτω Μερόπη, η μονή Άβελ (1770) και η μονή Γενεσίου της Θεοτόκου Γιούρχαν (1736) στη Βήσσανη.
Η βαθύτερη λίμνη της Ελλάδας
Εδώ θα συναντήσετε μια από τις βαθύτερες λίμνες της χώρας. Η λίμνη Ζαραβίνα, γνωστή και ως Νεζερός, ανήκει στον νομό Ιωαννίνων και απέχει μόλις 14 χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Η λίμνη αποτελεί καταφύγιο σπάνιων αρπακτικών πουλιών και από τον Αύγουστο του 1983 έχει κηρυχθεί ως τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Μάλιστα, λίγα χρόνια μετά την ανακήρυξή της σε τοπίο φυσικού κάλλους, η Ζαραβίνα εντάχθηκε στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος Natura 2000, με υψηλή προτεραιότητα προστασίας.
Φιλοξενεί σπάνια είδη πτηνών, όπως γύπες, ενώ η χλωρίδα της φημίζεται για την ιδιαιτερότητά της και την ομορφιά της. Την άνοιξη αποκτά υπέροχα χρώματα ενώ από το φθινόπωρο και μετά οι εικόνες αλλάζουν και γίνονται πιο απόκοσμες.
Δείτε επίσης
