Ένας από τους βασικούς λόγους που ο μέσος Ευρωπαίος ταξιδεύει στην Γηραιά Ήπειρο ή ακόμα δυτικότερα, στην Αμερική, είναι για να δει και να απολαύσει από κοντά τα μνημεία και τα κτίσματα που ξεχωρίζουν σε κάθε χώρα.
Αυτό για εκατομμύρια Κινέζους είναι κάτι αχρείαστο, αφού τα έχουν όλα στο έδαφός τους. Λευκός Οίκος της Ουάσινγκτον, Πύργος του Άιφελ του Παρισιού, Σφίγγες της Αιγύπτου, Tower Bridge του Λονδίνου, μέχρι και το ίδιο το Παρίσι έχουν χτίσει στο έδαφός τους οι Κινέζοι… Όσο κι αν εμείς έχουμε άγνοια, η συγκεκριμένη πρακτική της αντιγραφής τοποσήμων αποτελεί χρόνιο debate στην Κίνα, καθώς ο πειραματισμός στην κατασκευή πόλεων για την φιλοξενία του τεράστιου πληθυσμού είναι επιτακτική ανάγκη.
Ωστόσο πολιτισμικά ορισμένοι Κινέζοι αισθάνονται άβολα, καθώς η κινεζική ιστορία είναι από τις πλουσιότερες στον πλανήτη και κατά συνέπεια η πλήρης αντιγραφή κτηρίων και μνημείων υποστηρίζεται πως δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Από εκεί και έπειτα η άλλη πλευρά υποστηρίζει πως η αντιγραφή εξυπηρετεί τον ενδοκινεζικό τουρισμό για κόσμο που δεν μπορεί να ταξιδέψει στην Δύση αλλά και αποτελεί και φόρο τιμής για το εκάστοτε μνημείο.
Μάλιστα για τους πολέμιους, ο πειραματισμός έχει και αντιγραφή κινεζικών μνημείων όπως τους πήλινους στρατιώτες!
