Είµαι αραχτός και διαβάζω τις εφηµερίδες µου Κυριακή πρωί σε ένα café που πληµµυρίζει από κόσµο και κυρίως νεολαία! Γίνεται τόσο χαµός ώστε θέλοντας και µη ακούω τις κουβέντες που γίνονται ακριβώς δίπλα µου σε µια παρέα αγορών και κοριτσιών… Ακριβά παπούτσια, µοντέρνα ρούχα, extreme µαλλί, το αύριο της πατρίδας… «Να δεις τι έχουν να πάθουν οι κωλογερµανοί που θα έρθουν στο ξενοδοχείο το καλοκαίρι. Το τι φτύσιµο έχω να ρίξω στον καφέ και στο ποτό δεν λέγεται». Από απέναντι πετάγεται ένα πανέµορφο κοριτσάκι µε πράσινα µάτια. «Να πάρεις το ψωµί του τοστ, να σκουπίσεις την τουαλέτα και µετά να τους το ψήσεις…»
Λιώσανε στα γέλια. Είναι η εκδίκηση των Ελλήνων στο κάζο των Γερµανών. Είναι η απάντηση της νέας γενιάς που ο µπαµπάς τους έχει ξενοδοχείο στις Κυκλάδες για το πώς ακριβώς θα εξηγηθούνε στους τουρίστες που θα έρθουν να αφήσουν τα ωραία λεφτά τους στη χώρα µας.
Μιλάµε για την απογοήτευση σε όλο της το µεγαλείο. Είναι δυνατόν, ιδιαίτερα νέα παιδιά, να σκέφτονται τόσο λάθος; Φαντάζοµαι τι ακριβώς συζητάνε µέσα στο σπίτι τους µε τους ευγενέστατους γονείς τους. Προφανώς τα ίδια και χειρότερα. Η απάντηση στην κρίση δεν είναι να δουλέψουµε πιο σκληρά, πιο δυναµικά, µε µεγαλύτερη φαντασία και τόλµη, είναι να βγάλουµε όλη µας τη βλαχιά, τη γυφτιά και τη βαρβατίλα σε αυτούς που θα τολµήσουν να πατήσουν το πόδι τους στη χώρα µας.
Είµαι πεπεισµένος χίλια τοις εκατό ότι αυτά τα κωλόπαιδα όχι µόνο δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, αλλά και ποτέ δεν έχουν µπει στη διαδικασία να σκεφτούν πώς βγαίνει το µεροκάµατο.
Η γενιά της αστακοµακαρονάδας και των µπουζουκλερί της δεκαετίας του ’90 είναι η κατεστραµµένη γενιά που δυστυχώς διαπαιδαγωγήθηκε από την ξεφτιλισµένη γενιά της Μεταπολίτευσης. Είναι όλοι εκείνοι οι γονείς που εξαργύρωσαν τα δύσκολα χρόνια της Χούντας και του δεξιού παρακράτους µε τη δουλειά στο Δηµόσιο, την κονόµα στην παραοικονοµία, τις ρεµούλες, τα αυθαίρετα, το µαύρο χρήµα! Όλοι αυτοί, λοιπόν, κάθισαν πάνω στα χρυσά αυγά του ψεύτικου χρήµατος και έκαναν τα παιδιά τους όρθια ζώα. Είναι τα παιδιά εκείνα που δεν σηκώνονται στο λεωφορείο για να κάτσει ένας ηλικιωµένος, που δεν ανοίγουν την πόρτα για να περάσει η µητέρα τους, που δεν λένε «ευχαριστώ» ούτε «παρακαλώ», που δεν σέβονται τον διπλανό τους, που βρίζουν τους καθηγητές τους και πάει λέγοντας.
Η γενιά της αστακοµακαρονάδας, που δεν έχει δουλέψει ποτέ επειδή της τα προσέφερε όλα ο µπαµπάς, είναι η γενιά εκείνη που καλείται σήµερα να ξελασπώσει τη χώρα και να την κάνει ανταγωνιστική!!!
Εγώ προσωπικά από αυτά τα γαϊδούρια δεν περιµένω απολύτως τίποτα. Περιµένω όµως τα πάντα από τα νέα παιδιά που έχουν µάθει να δουλεύουν, να σπουδάζουν, να πηγαίνουν µπροστά. Αυτά τα παιδιά, που θα τα αναγνωρίσετε από το στυλ, τις γνώσεις και την ευγένεια, είναι τα παιδιά που θα δώσουν ώθηση στον Τουρισµό και σε όλες εκείνες τις άλλες δραστηριότητες που θα µας φέρουν και πάλι στις πρώτες θέσεις ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας. Είναι η γενιά που δίνει τη µάχη στις εκθέσεις Τουρισµού της Ευρώπης, που εξελίσσει τα ξενοδοχεία των γονιών της, που βρίσκει τρόπους να κάνει αισθητά τα καταλύµατα και τις παροχές εστιατορίων και ξενοδοχείων στο internet και στην τελική είναι τα παιδιά εκείνα που εγώ θέλω να συζητάω µαζί τους, να ανταλλάσσω απόψεις, να παίρνω ιδέες και να δηµιουργώ περιοδικά, εφηµερίδες και portals.
Από τους κάφρους που είχα, δυστυχώς, την προπερασµένη Κυριακή δίπλα µου, ούτε το νερό τους δεν θα µπορούσα να δανειστώ. Έστω κι αν ήµουν στη µέση της Σαχάρας.
