Οι λέξεις είναι λίγες για να περιγράψουν το μεγαλείο που αντικρίζουν τα μάτια μας μετά από κάθε φιδογυριστή στροφή, με το πέρασμα του επόμενου χωριού, με τη διάνυση ολοένα και περισσότερων χιλιομέτρων. Φτάσαμε στην Ορεινή Ναυπακτία… Με αφορμή την επικείμενη Γιορτή Τσίπουρου και Κάστανου, κάθε χρόνο διοργανώνεται το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου στην πλατεία της Άνω Χώρας και του Πλατάνου, παίρνουμε τα… βουνά και είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε τους… κρυφούς άσους της.
Tip: Φροντίστε πριν την αναχώρησή σας από τη Ναύπακτο να… φουλάρετε το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου σας με βενζίνη, καθώς σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής για την Ορεινή Ναυπακτία δεν θα συναντήσετε βενζινάδικο…
Στο δρόμο για την Άνω Χώρα…
Βάζουμε πρώτη, παίρνουμε βαθιά ανάσα, έτοιμοι να εισπνεύσουμε τις δόσεις οξυγόνου που μας περιμένουν, και ξεκινάμε την εκδρομή μας για την Ορεινή Ναυπακτία. Η απόσταση που μας χωρίζει από την Άνω Χώρα -από τις πλέον ανεπτυγμένες τουριστικές περιοχές με αξιοζήλευτες υποδομές- είναι περίπου 58 χλμ. Ωστόσο, η διάρκεια του ταξιδιού φτάνει περίπου τη μία ώρα. Δεν βιαζόμαστε, άλλωστε. Απολαμβάνουμε τη διαδρομή και τη φύση, που «αγκαλιάζει» με τον πλούτο της το δρόμο. Αφήνουμε πίσω μας τη Λιμνίστα, την Τερψιθέα και την Ελατού (εδώ θα επιστρέψουμε το μεσημέρι για να γευματίσουμε στο εστιατόριο του ομώνυμου ξενοδοχείου, με παραδοσιακές προτάσεις από τα χέρια της κυρίας Ελένης) και οδηγούμε ασταμάτητα προς τον προορισμό μας. Φτάνοντας, μας υποδέχεται με την πανοραμική του άποψη και τις κόκκινες κεραμοσκεπές των πέτρινων κτηρίων να «ξεμυτίζουν» από την πράσινη αγκαλιά του ορεινού όγκου, στην οποία είναι παραδομένα. Περπατάμε στα λιθόστρωτα σοκάκια του και πραγματοποιούμε μια στάση στην πλατειά για ελληνικό καφέ με γλυκό -τι άλλο;- κάστανο!
Συζητώντας με τους ντόπιους, ακούμε με προσοχή τα τεκταινόμενα της φημισμένης Γιορτής Τσίπουρου και Κάστανου. Καζάνια για την απόσταξη του τσίπουρου και φουφούδες για το ψήσιμο των κάστανων παρατάσσονται στη σειρά έτοιμα να υποδεχτούν τους επισκέπτες του εθίμου, που πραγματοποιείται οργανωμένα τα τελευταία 15 χρόνια. Οι γυναίκες του χωριού γεμίζουν τα τραπέζια με… «πεσκέσια» που έχουν φτιάξει οι ίδιες με τα χέρια τους -πίτες, τηγανίτες, λουκουμάδες, σπιτικά εδέσματα-, για να ευχαριστήσουν τους επισκέπτες με τον καλύτερο τρόπο. Γιορτή χωρίς μουσική και χορό, ωστόσο, δεν γίνεται. Γι’ αυτό οι παραδοσιακοί οργανοπαίχτες δίνουν το παρών και ντύνουν μουσικά το γλέντι μέχρι τελικής πτώσεως.
