Το Άγαλμα της Ελευθερίας, ένα σύμβολο της δημοκρατίας και της ελευθερίας που έχει υποδεχτεί αμέτρητους μετανάστες στις ακτές των ΗΠΑ, ήταν εμπνευσμένο από ένα σχέδιο που απεικόνιζε μια γυναίκα από την Αραβία να φυλάει τη Διώρυγα του Σουέζ, λένε οι ερευνητές.
Τα πρόσφατα ευρήματα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά ειδικά τώρα, που στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανοίξει έντονα η συζήτηση σχετικά με την άφιξη στη χώρα προσφύγων από τη Συρία και άλλες χώρες του μουσουλμανικού κόσμου.
Ο Γάλλος γλύπτης Frederic Auguste Bartholdi, ο οποίος ταξίδεψε στην Αίγυπτο το 1855-1856, ανέπτυξε ένα «πάθος για τα μεγάλης κλίμακας δημόσια μνημεία και τα κολοσσιαία αγάλματα”, δήλωσε η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Πάρκων, που φρουρεί το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη.
Όταν η αιγυπτιακή κυβέρνηση ζήτησε το 1869 προτάσεις για να οικοδομήσουν ένα φάρο για τη διώρυγα του Σουέζ, Bartholdi σχεδίασε ένα τεράστιο άγαλμα με μια γυναίκα να κρατά έναν πυρσό, την οποία αποκάλεσε “Egypt (or Progress) Brings Light to Asia.”
Το γλυπτό είχε τη μορφή μιας καλυμμένης γυναίκα από αγροτικές περιοχές, εξηγεί ο Barry Moreno, ο οποίος έχει γράψει για το άγαλμα, όπως αναφέρεται από το Smithsonian Institution. Ο Bartholdi παρήγαγε μια σειρά σχεδίων στα οποία το άγαλμα το οποίο πρότεινε είχε αρχικά τη μορφή μιας φελάχας και σταδιακά εξελίχθηκε σε μια κολοσσιαία θεά, γράφει ένας άλλος ερευνητής του θέματος, ο Edward Berenson.
Σύμφωνα με το Smithsonian, εκείνη την εποχή, οι περισσότεροι Αιγύπτιοι ήταν μουσουλμάνοι – περίπου 86 τοις εκατό στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο, και 91 τοις εκατό σε άλλες περιοχές.
Η δεύτερη ευκαιρία ήρθε για τον Bartholdi όταν ο Γάλλος ιστορικός Edouard de Laboulaye είχε την ιδέα να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Ο Μπαρτολντί άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι, ενώ την στατική δομή του μελέτησε ο Γκυστάβ Άιφελ. Το άγαλμα κατασκευάστηκε στο Παρίσι. Αποσυναρμολογήθηκε σε 350 κομμάτια και μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ το 1885, όπου συναρμολογήθηκε ξανά. Εγκαινιάστηκε το 1886.
Για την ιστορία μέχρι τώρα αρκετοί έχουν υποστηρίξει ότι ο γλύπτης χρησιμοποίησε ως μοντέλο την μητέρα του ή εμπνεύστηκε από το άγαλμα μια θεάς των Ρωμαϊκών χρόνων.
