Ο τρίτος πιο δημοφιλής πολιτιστικός χώρος στο Παρίσι χρειάζεται αναμόρφωση. Αφού μαγεύει τους λάτρεις της τέχνης και της αρχιτεκτονικής για 50 χρόνια με την εσωτερική του κατασκευή, το Centre Pompidou πρόκειται να κλείσει για πέντε χρόνια για μια γενική επισκευή.
Το κέντρο, το οποίο περιλαμβάνει γκαλερί, βιβλιοθήκη και εστιατόριο στο πρωτοποριακό εξωτερικό του με σωλήνες και αγωγούς, θα παραμείνει κλειστό από το 2025 έως το 2030 για να γίνουν επισκευές και κατασκευαστικές εργασίες που οι υπεύθυνοι λένε ότι χρειάζονται για να διασφαλιστεί το μέλλον του πρωτότυπου κτιρίου.
Σημ. Το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού (Centre Georges-Pompidou), γνωστό και ως Κέντρο Μπομπούρ ή απλά Μπομπούρ (Beaubourg), είναι πολιτιστικό κέντρο που βρίσκεται στο τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα (4eme Arrondissement) στην περιοχή Μπομπούρ του Παρισιού στη Γαλλία. Εγκαινιάστηκε το 1977 και φιλοξενεί τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών και το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Φέρει το όνομα του πρώην προέδρου της Γαλλίας Ζωρζ Πομπιντού την περίοδο 1969-1974.
Η υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας, Rima Abdul Malak, ανακοίνωσε το έργο νωρίτερα αυτό το μήνα λέγοντας ότι το έργο εκσυγχρονισμού και αφαίρεσης αμιάντου, που εκτιμάται ότι θα κοστίσει 260 εκατομμύρια ευρώ (282 εκατομμύρια δολάρια), θα «διαιωνίσει την επιβίωσή του».
Το κλείσιμο αρχικά αναμενόταν να πραγματοποιηθεί από τον Σεπτέμβριο του 2023, αλλά έχει αναβληθεί για μετά τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που θα πραγματοποιηθούν στο Παρίσι το 2024.
Τοποθετημένο στην καρδιά του Παρισιού, το Pompidou προσελκύει πολλά εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Το Pompidou προσφέρει επίσης μια από τις καλύτερες απόψεις της πόλης.
Η ανακαίνιση στοχεύει να εφεύρει εκ νέου την «αρχική ουτοπία» του Κέντρου Πομπιντού, ανταποκρινόμενη στις πολιτιστικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις των επόμενων ετών, είπε στο CNN ο Λοράν Λε Μπον, πρόεδρος του ορόσημου.
Ένα από τα κυριότερα σημεία της ανακαίνισης θα είναι μια ολοκαίνουργια βεράντα 1.500 τετραγωνικών μέτρων με θέα στα δυτικά της πόλης. Οι εργασίες θα συμβάλουν επίσης στη μείωση του ενεργειακού λογαριασμού του κέντρου κατά 60%. «Είμαστε πιθανώς ένα από τα πιο ενεργοβόρα κτίρια στη Γαλλία, επομένως αυτό είναι μάλλον καλό νέο», είπε ο Le Bon.
Στο μεταξύ, οι επισκέπτες θα εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση σε ορισμένα από τα σημαντικότερα σημεία του Κέντρου Πομπιντού. Τα 400.000 βιβλία της δημόσιας βιβλιοθήκης της θα μεταφερθούν στο Le Lumière, μια προσωρινή τοποθεσία στην περιοχή Bercy του Παρισιού, ενώ έργα τέχνης από το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης θα εκτεθούν σε όλο το Παρίσι, στην ευρύτερη Γαλλία και στο εξωτερικό.
Σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες Ρέντσο Πιάνο και Ρίτσαρντ Ρότζερς – που και οι δύο δημιούργησαν μερικά από τα πιο διάσημα κτίρια των τελευταίων 50 ετών – το Centre Pompidou χτίστηκε σε ένα πρώην πάρκινγκ. Ο ίδιος ο Πομπιντού εμπνεύστηκε από μουσεία τέχνης πέρα από τον Ατλαντικό.
«Θα ήθελα, με πάθος, το Παρίσι να έχει ένα πολιτιστικό κέντρο όπως έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες με άνιση επιτυχία μέχρι τώρα, το οποίο θα ήταν και μουσείο και κέντρο δημιουργίας», είπε σε συνέντευξή του στη Le Monde το 1972.
Αλλά όταν εκπονήθηκαν αρχιτεκτονικά σχέδια με εξωτερικούς σωλήνες, ο πρόεδρος το αντιμετώπισε σκεπτικισμό. Οι κριτικοί είπαν ότι οι μπλε, κόκκινοι και πράσινοι σωλήνες και η ναυτική του αρχιτεκτονική θα έρθουν σε σύγκρουση με την κλασική εμφάνιση Haussmanni της Πόλης των Φώτων. (Σημ. Το σχέδιο δρόμου και η ξεχωριστή εμφάνιση του κέντρου του Παρισιού σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της ανακαίνισης του Haussmann.Η ανακαίνιση του Haussmann στο Παρίσι ήταν ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων έργων που ανέθεσε ο αυτοκράτορας Napoléon III και σκηνοθετήθηκε από τον νομάρχη του Seine, Georges-Eugène Haussmann, μεταξύ 1853 και 1870.)
«Ονομάστηκε το υπερωκεάνιο, το διυλιστήριο, η Παναγία των Σωλήνων», θυμάται ο Λοράν Λε Μπον. «Όταν βγήκε στην καρδιά του Παρισιού –είμαστε πραγματικά στο ιστορικό Παρίσι, στο Marais– προκάλεσε ένα αισθητικό σοκ».
Ωστόσο, το κτίριο που ο Γάλλος ποιητής Francis Ponge περιέγραψε ως «μια καρδιά, ένας μυς, μια αντλία που εισπνέει και βγαίνει με συνεχείς παλμούς» έγινε εθνικό ορόσημο σε διάστημα μισού αιώνα. Ένας χώρος που προορίζεται να ζήσει και να αναπνέει με τον χρόνο του, «όχι τόσο ένα μνημείο, περισσότερο για να εφεύρει μια λέξη, ένα κίνημα », έγραψε στο βιβλιαράκι του «L’Écrit Beaubourg » το 1977.
Πηγή: CNN.com
Δείτε επίσης
