Το τυρί είναι ένα διάσημο έδεσμα σε όλο τον κόσμο, ακόμα και αν η γεύση του είναι συχνά… ασυνήθιστη. Εμείς φτιάξαμε μια λίστα με τα 11 πιο παράξενα τυριά του κόσμου.
Τυριά που μπορείτε να… τυλίξετε, αποξηράνετε, να τους κάνετε τρύπες είναι τα πιο απλά παραδείγματα. Τι γίνεται όμως αν είναι τόσο κολλώδες που απαγορεύεται ή γεμάτο σκουλήκια ή τόσο σκληρό που να σπάει δόντια; Κι όμως αυτά τα παράξενα τυριά που θα δείτε υπάρχουν! Και επειδή ίσως με τα παρακάτω σας κόψουμε λίγο την όρεξη, σας παρουσιάζουμε για αργότερα τα 4 γαλλικά τυριά που πρέπει να δοκιμάσετε έστω και μια φορά στη ζωή σας!
Casu Marzu (Ιταλία)
Ακριβώς όπως το χαβιάρι, το Casu Marzu μπορεί να το απολαύσει ένα συγκεκριμένο τμήμα του κόσμου. Αυτό συμβαίνει γιατί σερβίρεται με ζωντανά σκουλήκια. Θα το βρείτε στη Σαρδηνία της Ιταλίας, και η παραγωγή του ξεκίνησε όταν οι αγρότες έφτιαχναν τυρί πεκορίνο και το άφηναν να χαλάσει μέχρι να βγάλει μυγάκια. Όταν τα αυγά από τις μύγες “σκάσουν”, τότε ΄λαμβάνει χώρα η μεταμόρφωση και γίνεται το Casu Marzu. Καταναλώνεται με ευχαρίστηση ή με τρόμο, ενώ η επίγευση που αφήνει διαρκεί ώρες. Ο γνωστός σεφ Γκρόντον Ράμζι το χαρακτήρισε ως “το πιο επικίνδυνο τυρί στον κόσμο”.
Milbenkase (Γερμανία)
Αν πιστεύατε ότι τα σκουλήκια του Casu Marzu είναι ό,τι πιο αηδιαστικό υπάρχει πάνω σε τυρί, ξανασκεφτείτε το. Το Milbenkase παράγεται στο Wurchwitz της Γερμανίας και περιέχει κουάρκ που αφήνεται σε ακάρεα σκόνης για πολλούς μήνες, ενώ πάνω του τοποθετούνται τρίμματα ψωμιού για να τρώνε τα ακάρεα. Αυτά παράγουν ένα ένζυμο που βοηθά το τυρί να ωριμάζει και το κάνει σταδιακά κίτρινο, κόκκινο-καφέ και μαύρο. Σε αυτό το σημείο μπορεί να φαγωθεί, μαζί φυσικά με τα ακάρεα. Θεωρείται πικρό και ξινό, ενώ πιστεύεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες για αλλεργίες στην οικιακή σκόνη.
Τυρί από βόδι γιακ (Θιβετιανές κοινότητες)
Φανταστείτε να ρουφάτε και να μασουλάτε για πολλές ώρες μια ρητίνη με γεύση τυριού και έχετε μια ιδέα για το πόσο σκληρό είναι αυτό το τυρί. Για την ακρίβεια, μπορεί να σπάσει ακόμα και τα δόντια σας, παρόλο που υπάρχουν και πιο μαλακές ποικιλίες. Φτιάχνεται τυλίγοντας το πήγμα από γάλα του γιακ σε ύφασμα και πιέζοντάς το για να βγάλει όλο το νερό. Όταν στεγνώσει, το κόβετε σε κομμάτια και τα αφήνετε να ξεραθούν, συνήθως πάνω από φωτιά με ξύλα. Έχει γήινη κι ευχάριστη γεύση. Το γιακ είναι το αρσενικό του είδους και δεν παράγει γάλα, οπότε μάλλον θα έπρεπε να το λένε “νακ”, όπως το θηλυκό.
Airag (Κεντρική Ασία)
Το τυρί Airag, γνωστό κι ως τυρί από γάλα αλόγου, συναντάται συχνά στην Κεντρική Ασία όπου το άλογο αποτελεί ακόμα μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε πολλά μέρη. Για να φτιάξει κάποιος Airag πρέπει να πάρει το γάλα μιας φοράδας κατά την περίοδο μετά τη γέννα, ενώ το γάλα αφήνεται να ζυμωθεί με έναν παράγοντα όπως το airag της περασμένης χρονιάς. Αφήνεται δίπλα στην είσοδο του γιουρτ, ώστε όποιος περνά να το ανακατεύει ή δένεται σε σόλα αλόγου για να έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την ιππασία μιας ημέρας. Το Airag μετά προστίθεται σε βρασμένο γάλα για να πήξει, φιλτράρεται μέσα από ένα κομμάτι ύφασμα και πιέζεται. Τρώγεται φρέσκο ή ξηρό. Η ξηρή ποικιλία είναι ένα δημοφιλές σνακ στη στέπα και μαλακώνει όταν το βουτάνε μέσα σε τσάι ή σούπα.
Τυρί από γάλα καμήλας (Αιθιοπία, Μαυριτανία, Σουδάν και κοινότητες Βεδουίνων)
Οι νομάδες βοσκοί στην Αφρική παίρνουν εδώ και αιώνες το γάλα από τις καμήλες τους. Το υπομονετικό ζώο δεν είναι απλά μια πιο ανθεκτική εναλλακτική για τις αγελάδες στα ξηρά κλίματα, αλλά το πλούσιο, γήινο γάλα τους έχει περισσότερη περιεκτικότητα σε λίπος και πρωτεΐνη. Εκεί ίσως οφείλεται η ξινή του γεύση και το διαπεραστικό του άρωμα. Μπορεί να το βρει κάποιος στα ράφια των σούπερ μάρκετ στο Νουακτσότ, στα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία και το Καζακστάν.
Τυρί από ανθρώπινο γάλα (Νέα Υόρκη)
Όταν το ψυγείο του σεφ Daniel Angerer στη Νέα Υόρκη άρχισε να γεμίζει με το μητρικό γάλα της γυναίκας του, αποφάσισε να πειραματιστεί φτιάχνοντας κάτι. Περιέγραψε τη διαδικασία στο blog του με φωτογραφίες από το γάλα με παντζάρια και μαρούλι ρωμάνα, αποξηραμένα μανιτάρια πορτσίνι και τσάτνεϋ κρεμμυδιών. Για όσους νιώθουν ναυτία, το τυρί δεν σερβιρίστηκε ποτέ στο εστιατόριό του. Για την ιστορία, οι θηλάζουσες μητέρες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να παράξουν την ποσότητα γάλακτος που απαιτείται για να παραχθούν μεγάλες ποσότητες τυριού ώστε να το εκμεταλλευτούν για εμπορικούς σκοπούς.
Αμερικάνικο Τυρί (ΗΠΑ)
Σε μια χώρα που γιορτάζει την Εθνική Ημέρα ψητού Τυριού, δεν αποτελεί έκπληξη που το αμερικάνικο τυρί παραμένει σταθερή αξία στα ράφια των σούπερ μάρκετ, αφού η υφή και ο τρόπος που λιώνει το κάνουν ιδανικό για ψητά σάντουιτς και μπέργκερ. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται καν για τυρί, αφού τα υλικά του περιλαμβάνουν γάλα, όρο γάλακτος, λίπος γάλακτος, αλάτι, ζελατίνη, σκόνη γάλακτος, πορτοκαλί χρώμα, τεχνητές γεύσεις και έλαια. Το παράξενο μείγμα ανακατεύεται με γενετικά επεξεργασμένο τυρί για να σχηματίσει αυτές τις μαλακές, κρεμώδεις και έτοιμες να λιώσουν τετράγωνες φέτες που είτε μπορεί κάποιος να λατρέψει, να ανεχτεί ή να μισήσει.
Τυρί από λειχήνες (Καναδάς)
Όταν μια μικρή εταιρεία από το Κεμπέκ του Καναδά ανακάλυψε ότι οι Εσκιμώοι κάποτε έφαγαν λειχήνες από το στομάχι ενός καριμπού που θύμιζε στη γεύση το μπλε τυρί, αποφάσισαν να το δοκιμάσουν και οι ίδιοι. Χρησιμοποιώντας γάλα από κατσίκες του Κεμπέκ και λειχήνες, η εταιρεία δημιουργεί ένα καλούπι από το βράσιμο και ψήσιμο των λειχήνων και τα αφήνει να ωριμάσουν. Το τυρί βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο.
Τυρί από γάλα ταράνδου (Νέα Ζηλανδία)
Το τυρί από γάλα ταράνδου παράγεται εδώ και πολλά χρόνια στις κοινότητες των Σάμι στη Φινλανδία. Σήμερα, το τυρί από τον ταπεινό κόκκινο τάρανδο κοντεύει να γίνει το σήμα κατατεθέν της Νέας Ζηλανδίας. Η συνδυασμένη συνεργασία επιστημόνων κι ενός τυροκόμου είχε ως αποτέλεσμα το πρώτο τυρί από τάρανδο της Νέας Ζηλανδίας. Κοστίζει περίπου 100 δολάρια ανά λίτρο, επομένως δεν είναι φθηνό, αλλά με τη μισή παραγωγή τυριού στον κόσμο από κόκκινο τάρανδο να είναι στη Νέα Ζηλανδία, οι αγρότες είναι ενθουσιασμένοι με την πιθανότητα να έχουν κάτι να πουλήσουν πέρα από το ελάφι.
Τυρί από αλπακά και λάμα (Άνδεις, Νότια Αμερική)
Η ζωή στις Άνδεις θα ήταν ακόμα πιο σκληρή χωρίς τα αλπακά και τα λάμα που δίνουν την κοπριά τους για καύσιμα, την προβιά τους για δέρμα, το μαλλί τους για ρούχα και το γάλα τους για τυρί. Είναι λίγο δύσκολο να πάρει κάποιος το γάλα τους, αλλά όταν τα καταφέρει, μπορεί να φτιάξει τυρί μακράς διάρκειας που είναι αλμυρό, πλούσιο και βαρύ σε υφή. Θα το βρείτε σε αγορές και τοπικά πιάτα όπως τα empanadas.
Τυρί από γάλα γαϊδάρας (Σερβία)
Στον Εθνικό Δρυμό Ζασαβίτσα, 50χμ από το Βελιγράδι, μπορείτε να δοκιμάσετε το διάσημο τυρί από γάλα γαϊδάρας. Παρόλο που είναι υγιεινό, διαθέτει 60 φορές περισσότερη βιταμίνη C από το αγελαδινό γάλα, ωστόσο οι γαϊδάρες παράγουν μόνο 200 ml γάλα την ημέρα. Περίπου 25 λίτρα χρειάζονται για να φτιάξουν 1 κιλό τυριού. Αυτό σημαίνει ότι το τυρί είναι και σε περιορισμένη ποσότητα και ακριβό, αφού στοιχίζει περίπου 1000 ευρώ το κιλό. Με τα υπολείμματά του φτιάχνουν σαπούνι, λικέρ και κρέμα προσώπου, ενώ λέγεται ότι η Κλεοπάτρα όφειλε την ομορφιά της στο μπάνιο μέσα σε γάλα γαϊδάρας.
Με πληροφορίες από το cnn.com
Δείτε επίσης στο travelstyle.gr:
