Κλείνει το παρελθόν του στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, «ξορκίζει» τον κόμη Δράκουλα και διασκεδάζει ξέφρενα σε ρυθμούς dance· το Βουκουρέστι αλλάζει και σε περιμένει να το ζήσεις από κοντά πριν έρθει το… ευρώ!
Φτάνεις στο Βουκουρέστι και από τις πρώτες κιόλας στιγμές αρχίζεις να αμφιβάλλεις: «μα καλά, δεν έχω έρθει στα Βαλκάνια; Στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας; Και τότε τι είναι αυτές οι τεράστιες λεωφόροι με τα σιντριβάνια; Κι εκείνη η πελώρια αψίδα που μου θυμίζει το Παρίσι;»… Μην ανησυχείς, δεν έκανες κανένα λάθος· βρίσκεσαι πράγματι στη Ρουμανία, στην καρδιά των Βαλκανίων, τη χώρα που γέννησε το «θέατρο του παραλόγου» αλλά και τον… κόμη Δράκουλα! Αυτό ακριβώς, άλλωστε, είναι και το Βουκουρέστι: μια πόλη αντιφατική, που κάποτε μιλούσε ρουμάνικα με γαλλικό accent και που σήμερα παλεύει να πετάξει από πάνω της τη «ναφθαλίνη» του πρόσφατου παρελθόντος και να βρει τη θέση της στον 21ο αιώνα. Και δεν τα πηγαίνει καθόλου άσχημα…
Από το Παρίσι στη Μόσχα…
Πίσω στις αρχές του περασμένου αιώνα, το Βουκουρέστι ήταν μια από τις πιο κομψές πόλεις στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Το αποκαλούσαν «μικρό Παρίσι», γιατί το ύφος που διέκρινε την πόλη, από την αρχιτεκτονική των σπιτιών μέχρι την κουλτούρα των κατοίκων του, ήταν πέρα για πέρα γαλλικό. Τα αρχοντικά σε παριζιάνικο ύφος στόλιζαν τότε τις λεωφόρους και τις αριστοκρατικές συνοικίες ενώ τα γαλλικά ήταν η πρώτη ξένη γλώσσα που μάθαιναν τα παιδιά. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με όλα τα ωραία πράγματα, έτσι και η περίοδος αυτή δεν έμελλε να κρατήσει πολύ. Οι βομβαρδισμοί των συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήρθαν να συμπληρώσουν το καταστροφικό έργο του σεισμού που χτύπησε την πόλη το 1940, πλήττοντας το Βουκουρέστι και ισοπεδώνοντας ένα σημαντικό κομμάτι από το ιστορικό του κέντρο. Ο αληθινός «σεισμός», ωστόσο, ήταν εκείνος που ήρθε με το τέλος του πολέμου και την εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Το παραπέτασμα ήταν εδώ και φρόντισε να χαράξει βαθιά τα σημάδια του στο πρόσωπο της πόλης. Οι τεράστιες λεωφόροι που διασχίζουν το Βουκουρέστι, όπως η Bulevardul Unirii και η Sosseaua Kiseleff, μπορεί να είχαν ως «πρόθεση» να μιμηθούν τα Ηλύσια Πεδία, ωστόσο η σοσιαλιστική τους αισθητική είναι παραπάνω από εμφανής -ομοίως και στην πελώρια Αψίδα του Θριάμβου ύψους 85 μ., που ανεγέρθηκε στα πρότυπα της αντίστοιχης του Παρισιού. Η ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης πόλης έγινε κατασκευάζοντας σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες-κουτιά. Και το χειρότερο δεν είχε έρθει ακόμη…
Ένα μεγαθήριο στα Βαλκάνια
Για τους περισσότερους, το όνομα «Τσαουσέσκου» είναι ένα από τα δυο πρώτα που έρχονται στο νου σκεφτόμενοι τη Ρουμανία -το άλλο είναι ο… Δράκουλας, αλλά για εκείνον θα μιλήσουμε αργότερα! Ο Νικολάε Τσαουσέσκου, λοιπόν, ήταν ο γενικός γραμματέας του Κ.Κ. Ρουμανίας, ένας σκληρός δικτάτορας που κυβέρνησε τη χώρα περίπου 3 δεκαετίες. Εγωιστής και μεγαλομανής, έβαλε κάποια στιγμή σκοπό να φτιάξει στο κέντρο της πόλης ένα τεράστιο ανάκτορο, που υποτίθεται πως θα ήταν ένα μνημείο στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Πράγματι, το «Σπίτι του Λαού», όπως αρχικά ονομαζόταν, κατασκευάστηκε στα χρόνια του ’80, ο εμπνευστής του, ωστόσο, δεν πρόλαβε να το χαρεί ιδιαίτερα. Λίγα χρόνια αργότερα ο λαός ξεσηκώθηκε, ο δικτάτορας συνελήφθη και εκτελέστηκε, το κτήριο όμως έμεινε για να θυμίζει το τίμημα που πλήρωσε ο ρουμανικός λαός για τις ιδιοτροπίες ενός παρανοϊκού ηγέτη. Με έκταση 330.000 μ2 είναι το 2ο μεγαλύτερο κτίσμα στον κόσμο -μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο- και οι αριθμοί που το περιγράφουν προκαλούν ζάλη: 700 αρχιτέκτονες και 20.000 εργάτες δούλευαν επί 24ωρου βάσεως για πέντε χρόνια, προκειμένου να ολοκληρώσουν αυτό το 12ώροφο κτήριο με τα 3.100 δωμάτια, που κόστισε περίπου 3,3 δισεκατομμύρια σημερινά ευρώ. Τα χαλιά που κοσμούν πολλές από τις σάλες του ζυγίζουν αρκετούς τόνους ενώ υπολογίζεται πως η ηλεκτρική ενέργεια που κατανάλωνε σε μια μέρα, θα έφτανε να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρο το Βουκουρέστι για 4 ώρες! Σήμερα φιλοξενεί το ρουμανικό κοινοβούλιο και κάποιες δημόσιες υπηρεσίες και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της πόλης. Οι 45λεπτες ξεναγήσεις που πραγματοποιούνται είναι πολύ σύντομες για ένα τέτοιο μεγαθήριο, αρκούν πάντως για να πάρει κανείς μια καλή ιδέα.
Lipscani – Η ιστορική συνοικία
Το Βουκουρέστι είναι σήμερα μια πόλη που φαίνεται να ξυπνά από λήθαργο δεκαετιών. Η καρδιά της πόλης, η κάποτε παραδομένη στην εγκατάλειψη ιστορική συνοικία Lipscani, έχει αρχίσει ήδη να ανοικοδομείται -κάτι που σπρώχνει στην ανηφόρα και τις τιμές των ακινήτων στην περιοχή. Ξενοδοχεία, καταστήματα με φίρμες και business centers, όλα βρίσκουν εδώ τη θέση τους δίπλα στα εναπομείναντα παλιά αρχοντικά. Την περιοχή τέμνει η Calea Victoriei, μια υπέροχη λεωφόρος που πολλοί προτιμούν να κάνουν τα ψώνια και τον περίπατό τους. Παρεμπιπτόντως, ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τη βόλτα σου ή να μετακινηθείς στην πόλη είναι περπατώντας· κι αυτό γιατί το μετρό του Βουκουρεστίου είναι μεν εκτεταμένο, ωστόσο εξυπηρετεί ελάχιστα το κέντρο, γιατί απλούστατα φτιάχτηκε για άλλο λόγο: να μεταφέρει εύκολα και γρήγορα τους εργάτες από τα σπίτια τους προς τις βιομηχανίες και τα εργοστάσια, στις παρυφές της πόλης! Κάποιες κακότεχνες πολυκατοικίες χαλούν που και που την όμορφη γενική εικόνα, πολλές φορές ωστόσο «κρύβονται» επιμελώς πίσω από πελώριες αφίσες που καλύπτουν ολόκληρη την πρόσοψη του κτηρίου, διαφημίζοντας πολυεθνικές εταιρείες.
Nightlife στο Βουκουρέστι
Δεν υπάρχει περίπτωση -προ τουλάχιστον πανδημίας COVID- να πας σε κάποιο club και να μην χορέψεις με τις επιτυχίες των Ρουμάνων Akcent, Inna ή Edward Maya. Η σύγχρονη dance σκηνή της χώρας βρίσκεται στο φόρτε της και στο Βουκουρέστι ξέρουν καλά τι σημαίνει νυχτερινή διασκέδαση. Στο Lipscani και τη λεωφόρο Kiseleff θα βρεις μερικά από τα πιο in μαγαζιά της πόλης, που συγκεντρώνουν πολύ καλό κόσμο. Αν, όμως, ψάχνεις το πιο χλιδάτο club στα Βαλκάνια -και όχι μόνο- ο δρόμος θα σε φέρει στο Bamboo, δίπλα στη λίμνη Tei. Εντάξει, ίσως να μην καταφέρεις καν να μπεις, μιας και εδώ έρχονται μόνο οι πιο πλούσιοι Ρουμάνοι, ωστόσο, και μόνο το να το δεις, με τις λιμουζίνες και τα πανάκριβα αυτοκίνητα, αρκεί για να πάρεις μια γεύση.
Στα ίχνη του… Δράκουλα
Το διασημότερο εξαγώγιμο «προϊόν» της Ρουμανίας είναι ο Βλαντ Τέπες, ο διαβόητος ηγεμόνας της Βλαχίας, που έμεινε στην ιστορία ως ο Βλαντ ο Ανασκολοπιστής (ή Παλουκωτής). Έζησε τον 16ο αι. και η σκληρότητά του ήταν τόση, που όποιος παρανομούσε στην περιοχή της ευθύνης του, καταδικαζόταν με συνοπτικές διαδικασίες σε φριχτό θάνατο δια ανασκολοπισμού. Ο Τέπες, λοιπόν, ήταν εκείνος που ενέπνευσε αργότερα τον συγγραφέα Bram Stocker να δημιουργήσει τον περίφημο Κόμη Δράκουλα, που «έπινε αίμα ανθρώπων». Στο χωριό Bran, λίγο έξω από το Brasov και 180 χλμ. βόρεια από το Βουκουρέστι, σώζεται ο πύργος όπου έζησε για ένα διάστημα ο Τέπες, και σίγουρα αξίζει τον κόπο μια μονοήμερη εκδρομή εκεί.
Δείτε επίσης
