Η Ελλάδα έχει κάνει πολύ σημαντικές ανακαλύψεις μέσα από την εξερεύνηση των σπηλαίων της. Σπήλαια διάσπαρτα σε όλη τη χώρα, τα οποία ανακαλύφθηκαν τυχαία ή μη έχουν κάτι ξεχωριστό να επιδείξουν και να συνεισφέρουν στην παγκόσμια κοινότητα.
Για εμάς είναι χώροι απέραντης ομορφιάς που δημιούργησε ο μέγας ζωγράφος, η φύση, τα οποία προκαλούν δέος και μας προσκαλούν να τα εξερευνήσουμε.
Σπήλαιο Ορφέα
Μια από τις σπηλιές που σμίλεψε ο ποταμός Αγγίτης και αποτελεί μνημείο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, γεμάτο «μυστικά» της ανθρώπινης ιστορίας είναι το Σπήλαιο Ορφέα. Ο Αγγίτης είναι ο πιο μεγάλος και σημαντικός παραπόταμος του Στρυμόνα και βρίσκεται στο νομό Σερρών.
Λαμβάνοντας το όνομα του μυθικού γητευτή της λύρας αλλά και ιστορικού βασιλιά της Θράκης, του Ορφέα, το ομώνυμο σπήλαιο είναι ένα απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς μέρος. Στο εσωτερικό η αργή αλλά ανίκητη δύναμη του νερού έχει λαξεύσει σταλαγμίτες 45.000 ετών, σε εκπληκτικούς σχηματισμούς.
Το Σπήλαιο εντόπισαν το 1976 Αυστριακοί επιστήμονες και η εξερεύνηση του συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για μια οριζόντια, δαιδαλώδη σπηλιά, με συνολικό μήκος 300 μέτρα και πλάτος που κυμαίνεται από 20 μέτρα έως 30 μέτρα. Από τις έρευνες της Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας, βρέθηκαν μέσα στο σπήλαιο ευρήματα που αποκαλύπτουν ότι άνθρωποι έζησαν εκεί ακόμη και 9.000 χρόνια πριν.
Από τη στιγμή που ανακαλύφτηκε το Σπήλαιο του Ορφέα, κοντά στην Αλιστράτη τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον, όχι μόνο για το μέγεθος και την ομορφιά του, αλλά κυρίως για τη σημασία των παλαιοντολογικών και αρχαιολογικών ευρημάτων που έκρυβε για χιλιάδες χρόνια και μαρτυρούν το ρόλο του σπηλαίου στην εξελισσόμενη ιστορία του ανθρώπου στη Ελλάδα.
Σπήλαιο Λιμνών
Το πανέμορφο σπήλαιο Λιμνών βρίσκεται κοντά στο χωριό Καστριά της Αχαΐας, 16,5 χλμ. από τα Καλάβρυτα, στον ορεινό όγκο του Χελμού, σε υψόμετρο 800 μ. περίπου. Το αξιοποιημένο μήκος του σπηλαίου ανέρχεται σε 500 μ., ενώ το συνολικό μήκος του είναι 2 χλμ. περίπου.
Εκτός από τις μυστηριώδεις στοές,τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους και τους σταλακτικούς σχηματισμούς, το σπήλαιο έχει κάτι που δεν υπάρχει σε άλλα γνωστά σπήλαια.
Στο εσωτερικό του υπάρχουν 13 αλλεπάλληλες κλιμακωτές -και μάλιστα σε τρία διαφορετικά επίπεδα- λίμνες, που το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο.
Σπήλαιο Περάματος
Ένα από τα πιο ξακουστά σπήλαια της Ελλάδα, μόλις 5χλμ, από τα Ιωάννινα ανακαλύφθηκε κατά τύχη το 1940! Ένα ασβεστολιθικό υπόγειο 14.800τ.μ, που αποτελείται από πολλές διαδοχικές αίθουσες και διαδρόμους στολισμένους με πάνω από 19 είδη σταλακτιτών, σταλαγμιτών και άλλων σπηλαιολογικών ευρημάτων, που όλα μαζί μοιάζουν με ένα υπαίθριο μουσείο γλυπτικής!
Καταλαμβάνει έκταση 14.800 τ.μ. και η τουριστική διαδρομή είναι συνολικά 1.100 μέτρα. Tip: Το 1956 βρέθηκαν απολιθωμένα δόντια και οστά της αρκούδας των σπηλαίων.
Σπήλαιο των Πετραλώνων
Το Σπήλαιο των Πετραλώνων αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά σπήλαια στην Ευρώπη. Τα ευρήματα που έχουν ανακαλυφθεί στο εσωτερικό του αποκαλύπτουν ότι η Χαλκιδική κατοικείται ήδη από την παλαιολιθική εποχή. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει βέβαια το κρανίο του Αρχανθρώπου, το οποίο σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία υπολογίζεται ότι είναι 700.000 χρόνων.
Με άλλα λόγια, ο αρχάνθρωπος είναι ο αρχαιότερος Ευρωπαίος! Επισκεφτείτε το σπήλαιο και θαυμάστε το δαιδαλώδες περίτεχνο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες τοπίο αλλά και το μουσείο όπου εκτίθεται μεγάλος αριθμός απολιθωμένων οστών διαφόρων θηλαστικών.
Σπήλαιο Διρού
Το Σπήλαιο Βλυχάδα Διρού βρίσκεται στα δυτικά παράλια της χερσονήσου της Λακωνίας και θεωρείται ένα από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο.
Η ύπαρξή του ήταν γνωστή από το 1900, χωρίς κανείς όμως να γνωρίζει, μέχρι το 1949, πόσο θαυμάσιο ήταν το εσωτερικό του. Οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας Γιάννης και Άννα Πετροχείλου ήταν εκείνοι που το εξερεύνησαν συστηματικά κι έτσι σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου υπερβαίνει τα 15 χιλιόμετρα. Η πρώτη υποβρύχια εξερεύνηση έγινε το 1970 και το βάθος του σπηλαίου φτάνει σε κάποιο σημείο και τα 100 μέτρα.
Η «γέννηση» του σπηλαίου τοποθετείται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η φυσική του είσοδος έχει διάμετρο μόλις μισού μέτρου και βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Η εμπειρία της ξενάγησης με βάρκα ανάμεσα από σταλακτίτες και σταλαγμίτες προκαλεί δέος και μένει αξέχαστη. Στο σπήλαιο θα φτάσετε μέσω Σπάρτης, από το Γύθειο, και μέσω Καλαμάτας, από το Οίτυλο.
Σπήλαιο της Δρογκαράτης
Αυτό το θαύμα της φύσης, το οποίο οι σπηλαιολόγοι υπολογίζουν ότι είναι 150 εκατ. ετών, ανακαλύφθηκε μόλις πριν από 300 χρόνια, όταν ένας ισχυρός σεισμός στα Χαλιωτάτα της Κεφαλονιάς, κοντά στη Σάμη, προξένησε ένα άνοιγμα χάρις στο οποίο αποκαλύφθηκε η είσοδός του.
Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο από το 1963 και από τότε συρρέουν χιλιάδες τουρίστες για να απολαύσουν τη μοναδική ομορφιά του τοπίου. Το σπήλαιο βρίσκεται στα 60 μέτρα βάθος και η όποια κλειστοφοβία ξεπερνιέται χάρη στην απίστευτη ομορφιά του.
Το σπήλαιο δεν ξεπερνά τα 100 μέτρα και χωρίζεται σε δύο δωμάτια, το Βασιλικό Μπαλκόνι, στο εσωτερικό του οποίου κρέμονται ημιδιάφανοι σταλακτίτες και το Δωμάτιο της Αποθέωσης, ένα φυσικό αμφιθέατρο, με θολωτή οροφή 20 μέτρα ύψους.
Οι βράχοι μέσα στο σπήλαιο παίρνουν διάφορες μορφές, δημιουργώντας γλυπτά μεγάλης οπτικής αλλά και ακουστικής ομορφιάς, καθώς τα τελευταία χρόνια περιστασιακά το σπήλαιο «μεταμορφώνεται» σε μία αίθουσα συναυλιών για πάνω από 500 άτομα.
Σπήλαιο Φράγχθι
Το σπήλαιο Φράγχθι, στη βόρεια ακτή του κόλπου της Κοιλάδας Ερμιονίδας στην Πελοπόννησο είναι μία από τις σπουδαιότερες προϊστορικές θέσεις του Ελληνικού χώρου, ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Ευρώπης και σίγουρα της Ανατολικής Μεσογείου. Πιθανόν πρώτα να κατοικήθηκε από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, κατά την περίοδο 40.000 χρόνια π.Χ., αλλά σίγουρα από τον Homo sapiens την περίοδο μετά από το 30.000 π.Χ.
Μέχρι σήμερα έχουν διερευνηθεί μέσω των ανασκαφών 25.000 χρόνια και υπάρχουν ενδείξεις ότι το σπήλαιο κατοικούνταν συνεχώς από το 20.000 μέχρι το 3.000 π.Χ. όταν και γκρεμίστηκε. Το σπήλαιο είναι από τις ελάχιστες θέσεις στο ελλαδικό χώρο, όπου έχουν βρεθεί ευρήματα που να δικαιολογούν τη συνεχή παρουσία ζωής επί 250 αιώνες!
Σπήλαιο Κάψια
Βρίσκεται στον νομό Αρκαδίας περίπου 15 χιλιόμετρα μακριά από την Τρίπολη και μόλις 1,5 χιλιόμετρο βόρεια από το ομώνυμο χωριό Κάψια στην κλειστή λεκάνη του Μαντινειακού οροπεδίου. Η έκταση του σπηλαίου που έχει εξερευνηθεί μέχρι σήμερα είναι περίπου 6.500 τετραγωνικά μέτρα.
Το σπήλαιο ερευνήθηκε για πρώτη φορά από το Γάλλο αρχαιολόγο Γουσταύο Φουζέρ το 1887, ο οποίος έκανε έρευνες στην περιοχή ενώ το 1974 ανακαλύφθηκε νέο τμήμα του σπηλαίου, το οποίο αποτελεί έναν πραγματικό θησαυρό. Οι επισκέπτες που φτάνουν εκεί και το θαυμάζουν από κοντά μπορούν να καταλάβουν το γιατί. Θεωρείται μάλιστα από τους ειδικούς ως ένα από τα 10 πιο αξιόλογα σπηλαία της ελληνικής επικράτειας.
Ένας από τους πιο φημισμένους χώρους του Σπηλαίου είναι η Αίθουσα «Θαυμάσιων» και αυτό δεν είναι τυχαίο, καθώς εκεί παρουσιάζονται οι σπανιότεροι χρωματισμοί λιθωματικού υλικού από κάθε άλλο ελληνικό σπήλαιο. Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα έργο τέχνης, απαράμιλλης ομορφιάς δημιουργημένο από τον πιο ταλαντούχο καλλιτέχνη, την ίδια τη φύση.
Λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης
Η Λίµνη Μελισσάνης (Σπήλαιο) στην Κεφαλονιά, μπορεί να µην είναι η λίµνη µε τη χαρακτηριστική έννοια του όρου καθώς ουσιαστικά πρόκειται για λιµνοσπήλαιο αλλά συµπεριλαµβάνεται στις 5 πιο εντυπωσιακές λίµνες του κόσµου!
Περιτριγυρισµένο από πυκνό δάσος, το βαραθρώδες λιµνοσπήλαιο της Μελισσάνης µε τη µεθυστική αίσθηση που το περιβάλλει βρίσκεται σε απόσταση 2 χλµ. βορειοδυτικά της Σάµης στην Κεφαλονιά. Στις ανασκαφές του 1962, ανακαλύφθηκαν αρκετές λάµπες λαδιού, πιάτα και φιγούρες που απεικόνιζαν το θεό Πάνα και πολλές νύµφες. Ο µύθος λέει ότι το σπήλαιο της Μελισσάνης ήταν το ακριβές σηµείο όπου µία από αυτές τις Νύµφες, η Μελισσάνθη (ή Μελισσάνη), πνίγηκε αφού απορρίφθηκε από το θεό Πάνα.
Η φυσική είσοδος του σπηλαίου είναι κατακόρυφη και δηµιουργήθηκε από την πτώση ενός τµήµατος της οροφής ενώ υπάρχει και τεχνητή είσοδος µε σκαλοπάτια και ένα µακρύ υπόγειο διάδροµο που επιτρέπει την επίσκεψη στο σπήλαιο. Η λίµνη βρίσκεται 20 µ. κάτω από το έδαφος και το βάθος των νερών της κυµαίνεται από 10 µ. έως 30 µ.
Σταλακτίτες µε περίεργα σχήµατα στολίζουν το µεγαλύτερο τµήµα του σπηλαίου των Νυµφών µε τα όµορφα νερά που έχουν µεταβαλλόµενες αποχρώσεις του µπλε, καθώς ο ήλιος δύει, µελί τοιχώµατα και αµέτρητους σταλακτίτες που θα σας κόψουν την ανάσα και θα σας ταξιδέψουν σε έναν άλλο, µυθικό και µαγικό κόσµο. Οι δύο θάλαµοί του, ένας ηλιοφώτιστος και ο άλλος σκοτεινός και δυσοίωνος καλυµµένος µε σταλαγµίτες, φύκια και βρύα, δηµιουργούν µια µοναδική και αξέχαστη εικόνα.
Σπήλαιο Ανεμότρυπας
Βαθιά μέσα στη γη, και σε τρία επίπεδα, απλώνεται το εντυπωσιακό σπήλαιο Ανεμότρυπα, 3 χιλιόμετρα έξω από τα Πράμαντα, στα Τζουμέρκα Ιωαννίνων. Το διασχίζει ένα ποτάμι 15 εκατ. ετών, το οποίο βοά από τα βάθη του σπηλαίου, προϊδεάζοντας για το συγκλονιστικό “ταξίδι” που επιφυλάσσει στον επισκέπτη.
Το σπήλαιο είναι βάραθρο, έχει, δηλαδή, τη μορφή ενός απόκρημνου χάσματος στη γη, καθώς το ποτάμι έχει διαμορφώσει το εσωτερικό σε τρία επίπεδα.
Επίπεδα
Το πρώτο, που είναι και το πιο παλιό, έχει καταρρεύσει και ελάχιστα σημεία του διασώζονται ακέραια. Το δεύτερο και μεσαίο επίπεδο είναι εκείνο που μπορεί ο επισκέπτης να γνωρίσει, μέσα από μια εντυπωσιακή και προσεκτικά επιμελημένη διαδρομή μήκους 250 μέτρων και φιλοξενεί 10 αίθουσες. Στο τέλος της, υπάρχει οπτική επαφή με το ποτάμι, σε απόσταση 10 μέτρων χαμηλότερα από το μονοπάτι, λίγο πριν από έναν καταρράκτη ύψους 2 μέτρων.
Το τρίτο και τελευταίο επίπεδο φιλοξενεί την κοίτη του ποταμού και συνεχίζει να μεταβάλλεται μέχρι και σήμερα καθώς οι ειδικοί σημειώνουν, πως τα νερά του σχηματίζουν νέες προεκτάσεις του σπηλαίου.
Σπήλαιο του Δράκου
Το Σπήλαιο του Δράκου βρίσκεται στην Καστοριά και είναι από τα ωραιότερα σπήλαια της Ευρώπης σύμφωνα με τους χιλιάδες επισκέπτες του.
Το Σπήλαιο του Δράκου βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης στο 2ο χλμ της παραλίμνιας οδού Σουγγαρίδη και λίγο πριν από την Μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας. Η είσοδος απέχει περίπου είκοσι (20) μέτρα από τις όχθες της λίμνης και 14 μέτρα από τον δρόμο.
Στο εσωτερικό του υπάρχουν μεγάλα χερσαία και λιμναία τμήματα με εντυπωσιακό σταλακτικό διάκοσμο καθώς περιλαμβάνει επτά (7) υπόγειες λίμνες, δέκα (10) αίθουσες, πέντε (5) διαδρόμους – σήραγγες. Η μεγαλύτερη αίθουσα του σπηλαίου έχει διαστάσεις 45Χ17 μέτρα με το κεντρικό της τμήμα υπερυψωμένο και τις πλευρές της να καταλήγουν σε λίμνες.
Η μεγάλη λίμνη του σπηλαίου που είναι και η βαθύτερη βρίσκεται δυτικά. Η θερμοκρασία εντός του Σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές στους 16-18Οc, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%.
Σπήλαιο της Αντίπαρου
Θεωρείται από τα ομορφότερα και ένα από τα σημαντικά στον κόσμο. Το σπήλαιο της Αντιπάρου, νούμερο ένα αξιοθέατο του νησιού, προκαλεί μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, λόγω των σπουδαίων ευρημάτων από την λίθινη εποχή που ανακαλύφθηκαν στο εσωτερικό του.
Βρίσκεται 8 χλμ. από την Χώρα της Αντιπάρου και είναι το μοναδικό κατακόρυφο σε όλη την Ευρώπη, βάθους τουλάχιστον 85 μέτρων. Το «Καταφύγι» ή «Σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη» όπως είναι γνωστό, φιλοξενεί εκπληκτικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Θα βρείτε τον παλαιότερο σταλακτίτη της Ευρώπης που εκτιμάται ότι είναι 45 εκατομμυρίων ετών!. Θα εντυπωσιαστείτε επίσης και από τις επιγραφές στα τοιχώματα του σπηλαίου που χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή. Μερικοί από τους διάσημους επισκέπτες του ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, ο βασιλιάς Όθωνας κ.α. Το σπήλαιο ανακαινίστηκε το 2009, στο πλαίσιο της οποίας δημιουργήθηκε μια σκάλα με 411 σκαλιά.
Σπήλαιο της Καστανιάς
Η καταπράσινη ορεινή διαδρομή για το σπήλαιο ακολουθεί την ανατολική απόληξη του Πάρνωνα που σβήνει στο ακρωτήριο του Μαλέα.
Πλούσιο σε πυκνότητα και ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και μορφών, το σπήλαιο κατατάσσεται δεύτερο στο είδος του σε όλη την Ευρώπη. Τρία εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκε η φύση για να δημιουργήσει τον απαράμιλλο λιθωματικό διάκοσμο και να πλάσει σώματα και μορφώματα μιας φαντασίας αμύθητης.
Ανάμεσα στους θεόρατους κόκκινους και λευκούς «καταρράκτες», τις γιγάντιες πολύσχημες κολώνες, τις «κουρτίνες» και τα «σεντόνια» που ξεχύνονται σαν κέρινα ομοιώματα απ’ την οροφή, φωλιάζουν «χταπόδια» και «κοράλια», «ελεφαντάκια» και «μανιτάρια», «πουλιά» και καρικατούρες, «εξωτικά φυτά» και μνημειώδη πλάσματα.
Η έκταση του Σπηλαίου είναι 1.500 τ.μ., χωρίζεται σε δύο επίπεδα και ο επισκέπτης το περιέρχεται με μια διαδρομή 500 μ. Σπάνιες παρουσίες όπως δίσκοι, επίπεδοι σταλαγμίτες, εκκεντρίτες και ελικτίτες, έχουν τον ιδιαίτερο τόπο τους στο σπήλαιο και αποτελούν σημαντικούς σταθμούς της ξενάγησης. Με λίγη τύχη, ίσως να συναντήσετε έναν ευγενή μόνιμο κάτοικο του σπηλαίου, το τυφλό και κουφό δολιχόποδο.
Διαβάστε ακόμα στο travelstyle.gr:
