Αν σκέφτεστε να κάνετε μια εκδρομή με το αυτοκίνητο στην Πελοπόννησο αλλά ψάχνετε για κάτι διαφορετικό σας έχουμε μια πολύ ωραία ιδέα! Θα επισκεφτούμε τα μικρά χωριά του ποταμού Λάδωνα.
Ο Λάδωνας είναι ποταμός της Πελοποννήσου, παραπόταμος του Αλφειού. Είναι ο πιο άγνωστος και ταυτόχρονα πιο εντυπωσιακός ποταμός της Πελοποννήσου. Ο Λάδωνας διασχίζει ειδυλλιακά τοπία, περνώντας ανάμεσα σε καταπράσινες βουνοπλαγιές και σχηματίζοντας μικρές παραλίες στις όχθες του για να καταλήξει σε μια λίμνη. Διασχίζει τον Νομό Αχαΐας και τον Νομό Αρκαδίας και συμβάλλει στον Αλφειό. Το μήκος είναι μεγαλύτερο από 60 χιλιόμετρα και ο ρους του στον χάρτη μοιάζει με φίδι που ελίσσεται… Παραπόταμοί του είναι ο Αροάνιος ή Κατσάνας, ο Πάος ή Πάϊος ή Ξεροπόταμος, ο Τράγος ή Νταραίικο ποτάμι. Κοντά στη συμβολή του με τον Αλφειό ονομάζεται και “Ρουφιάς.
Πηγές Λάδωνα
Πηγάζει από τα Αροάνια και συγκεκριμένα από το όρος Πεντέλεια (γνωστό και ως Ντουρντουβάνα). Οι πηγές του βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Λυκουρία, στην περιοχή που ονομάζεται “Ράχη Πύργου” ή “Κεφαλόβρυσο” όπου αναβλύζει μέσα από καταβόθρες με τόση δύναμη ώστε θα μπορούσε να κινεί ταυτόχρονα 20 μύλους, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στα 1906, γεγονός που τον καθιστούσε ακόμα και τους θερινούς μήνες δυσδιάβατο.
Σύμφωνα με τον μύθο….
Οι αρχαίοι Αρκάδες είχαν θεοποιήσει τον ποταμό και υποστήριζαν ότι ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Επίσης ως κόρες του αναφέρονται οι νύμφες Δάφνη και Μετώπη. Κατά τη μυθολογία, στα νερά του πλύθηκε για να καθαρθεί μετά από μια ακούσια ένωσή της με τον Ποσειδώνα η θεά Δήμητρα ενώ στις όχθες του κυνηγούσε η Άρτεμις. Κοντά στο ποτάμι περιφερόταν κάποτε και ο Πάνας και εκεί είδε και αγάπησε την νύμφη Σύριγγα και άρχισε να την κυνηγά. Ο Λάδωνας θέλησε να την βοηθήσει και τη μεταμόρφωσε σε καλαμιές. Τότε ο Πάνας έκοψε μερικά καλάμια και ενώνοντάς τα έφτιαξε την Σύριγγα, μουσικό όργανο που χρησιμοποιούσε μόνο αυτός.
Τα χωριά
Τα χωριουδάκια που το πλαισιώνουν τον ποταμό είναι όμορφα και «κρυμμένα», και εδώ θα δείτε 3 από αυτά ώστε την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στην περιοχή να τα έχετε κατάνου… την εντυπωσιακή Κοντοβάζαινα, με το πέτρινο τοξωτό γεφύρι και τη ρεματιά, τη Δήμητρα σε μια καταπράσινη βουνοπλαγιά και τη Δάφνη, ένα όμορφο κεφαλοχώρι με πέτρινα σπίτια, ξύλινα μπαλκονάκια, και θολωτές πέτρινες βρύσες διάσπαρτες στα δρομάκια του. Must εδώ, όπως και στον Λούσιο, μια «άγρια» κατάβαση με rafting στο ποτάμι, ή ένα χαλαρό καγιάκ στη λίμνη.
Η Κοντοβάζαινα είναι εντυπωσιακή ήδη από την είσοδό της, με την παραμυθένια ρεματιά, το πέτρινο τοξωτό γεφύρι και τις κρήνες της, και είναι αμφιθεατρικά χτισμένη σε μια κατάφυτη πλαγιά του Αφροδισίου όρους.
Οι δύο γειτονιές της, τις οποίες χωρίζουν τα νερά του ποταμού που κυλά ανάμεσά τους, είναι ιδανικές για ατελείωτες περιπλανήσεις, ανάμεσα σε πέτρινα σπιτάκια και λουλουδιασμένες αυλές.
Στο διάσελο του Αφροδίσιου όρους δεσπόζει το εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου και κάπου εκεί θα διακρίνετε τμήματα του αρχαίου ιερού της Ερυκίνης Αφροδίτης (7ος αι. π.Χ.).Αγκαλιασμένο από τα γορτυνιακά βουνά, το χωριό Δήμητρα διατηρεί ανέπαφη την αρχιτεκτονική και την παλιακή ατμόσφαιρα ενός αυθεντικού ορεινού οικισμού του Μοριά.
Ο Γάλλος περιηγητής του 18ου αιώνα Πουκεβίλ αναφερόταν στη Δήμητρα με την παλιά ονομασία Διβρίτσα, που στα αρβανίτικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά». Το σημερινό της όνομα οφείλεται στο αρχαίο ιερό της Ελευσίνιας Δήμητρας, υπολείμματα του οποίου έχουν ανιχνευτεί στην περιοχή.
Ερχόμενοι από μια μεγάλη πόλη και αντικρίζοντας το χωριό για πρώτη φορά, εντύπωση θα σας κάνει η ησυχία του. Γύρω από τη νοικοκυρεμένη πλακόστρωτη πλατεία με την εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι στημένα τα καφενεία και τα κλειστά εμπορικά μαγαζάκια, ενώ το σκηνικό συμπληρώνει o αειθαλής πλάτανος. Η περιπλάνηση στις ήσυχες γειτονιές είναι μια ωραια ευκαιρία για εξερεύνηση, μια πραγματική βόλτα πίσω στον χρόνο.
Δείτε επίσης
